Trzy tezy Martina Seela w kwestii fenomenologii obrazu

Analiza krytyczna lingwistycznych metod estetyki

Abstrakt

W "Estetyce obecności fenomenalnej", Seel wyprowadza trzynaście tez dotyczących obrazu i jego jawienia się, które postuluje pod wpływem współczesnej mu dyskusji oraz opierając się na dorobku Nelsona Goodmana i Gottfrieda Boehma. Autor ninejszego artykułu skupia się szczególnie na trzech pierwszych tezach Seela, omawiając je w kontekście ewentualnych problemów interpretacyjnych. Poddaje je analizie krytycznej, odnosząc się m.in. do koncepcji Ludwiga Wittgensteina, którego Seel odrzuca w swoich wstępnych założeniach. Autor stara się poddać propozycje niemieckiego filozofa rekonstrukcji, zwracając uwagę na problemy, które te tezy mogą pomijać lub nieprecyzyjnie problematyzować. Artykuł omawia fenomenologiczne podejście do materialnego obrazu, skupiając się szczególnie na sposobie jego istnienia i procesie konstytuowania się sensu. Autor podkreśla również próbę Seela w uwzględnieniu materialnych obrazów we wszystkich ich formach, takich jak fotografie, odbicia lustrzane czy znaki piktograficzne.