Charakter prawny opłaty planistycznej w świetle orzecznictwa sądów administracyjnych przed wejściem w życie ustawy o finansach publicznych z 27 sierpnia 2009 r. i po nim

Abstrakt

Celem niniejszej publikacji jest prezentacja zagadnienia charakteru prawnego opłaty planistycznej oraz ewentualnego stosowania do jej wymiaru przepisów Ordynacji podatkowej. Przedmiotowe rozważania oparte są o analizę orzecznictwa sądów administracyjnych zarówno przed wejściem w życie ustawy z 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jak i po tym momencie. Przed wejściem w życie wspomnianej ustawy dominował w orzecznictwie pogląd, wedle którego opłata planistyczna nie jest podatkiem, stanowi natomiast niepodatkową należność budżetu gminy, do której zastosowania nie mają przepisy Ordynacji podatkowej. Podstawę takiego stanowiska upatrywano głównie w tym, iż w ocenie sądów administracyjnych opłata ta nie mogła być uznana za podatek w rozumieniu art. 6 Ordynacji podatkowej i nie była ustalana przez organy podatkowe. Kontrowersje wokół charakteru prawnego opłaty planistycznej nie ustały także po wejściu w życie ustawy o finansach publicznych z 2009 r. i to pomimo faktu zamieszczenia w jej przepisach instytucji niepodatkowych należności budżetowych o charakterze publicznoprawnym. Niemniej jednak uzasadnione wydaje się twierdzenie, że w orzecznictwie sądów administracyjnych, w tym najnowszym, wiodącym jest pogląd, zgodnie z którym opłata planistyczna to niepodatkowa należność budżetowa o charakterze publicznoprawnym, do której na podstawie art. 67 ustawy o finansach publicznych stosuje się odpowiednio przepisy działu III Ordynacji podatkowej. Przy czym to ostatnie budzi w judykaturze kontrowersje, zwłaszcza wobec braku tej opłaty w katalogu niepodatkowych należności budżetowych o charakterze publicznoprawnym z art. 60 ustawy o finansach publicznych.