Projekty rozwojowe na Kubie i splątane sieci ekonomii afektu

Abstrakt

Niniejszy artykuł podejmuje temat znaczenia turystyki dla projektów rozwojowych i wpływu tejże na społeczności zmarginalizowane. Tekst prezentuje w jaki sposób budowanie afektywnych relacji pomiędzy turystami a członkami społeczności lokalnych staje się kluczowym zasobem dla rozwoju społeczności i organizacji różnych inicjatyw. W analizie skupiam się na różnorodnych strategiach stosowanych przez projekt, nakierowanych na budowanie wzajemnego zaufania i poczucia bliskości pomiędzy turystami a społecznością. Choć działania te mogą generować pozytywne efekty, to często emocje i afekt wiążą się z oczekiwaniami, które na ogół nie są dopowiedziane, a ostatecznie mogą pozostać niespełnione. Materiał wskazuje, że relacje tego typu, choć mogą być mediowane przez liderów projektów rozwojowych, to wymykają się próbom kontroli z ich strony i rządzą własnymi prawami. Ponadto ekonomie afektu nie ograniczają się wyłącznie do relacji turyści – projekty rozwojowe, a raczej stanowią część rozległych sieci zależności pomiędzy liderami projektów, lokalną społecznością, przedstawicielami władz i innymi aktorami społecznymi. Artykuł oparty jest na materiale etnograficznym zebranym podczas dwunastu miesięcy pracy terenowej w latach 2018–2023, skupionej na projektach rozwojowych w zmarginalizowanych dzielnicach Hawany.