Przełamując literackie tabu. Bohater dziecięcy w literaturze kryminalnej – ofiara, niemy świadek, a może ktoś jeszcze? Szkic badawczy
DOI:
https://doi.org/10.12775/LL.4-5.2018.005Słowa kluczowe
literatura kryminalna, dziecko, morderca, detektywAbstrakt
Powieści kryminalne wciąż należą do grona najpoczytniejszego gatunku literackiego. Mimo wieszczenia rychłego końca kryminałów, te znajdują nowe formy i nowe rozwiązania strukturalne. Jednym z motywów powieściowych jest umieszczanie w centralnym miejscu postaci dziecka. Jaką rolę może ona pełnić w tak skodyfikowanym i skonwencjonalizowanym utworze?
Biorąc pod uwagę ramy gatunkowe, artykuł analizuje postać dziecka pod następującymi aspektami: dziecko, jako pozbawiony sprawstwa bohater współuczestniczący; dziecko, jako ofiara, wokół której ogniskuje się śledztwo; dziecko, jako niemy świadek w kryminalnej intrydze; dziecko, jako morderca; dziecko, jako detektyw.
Bibliografia
BIAŁAS, Z. (2015). Tal. Warszawa: Wydawnictwo MG.
BROOKS, P. (1985). Freud’s Master Plot. W: Reading for the Plot: Design and Intention in Narrative. Nowy York: Vintage.
CALLOIS, R. (1967). Powieść kryminalna czyli jak intelekt opuszcza świat, aby oddać się li tylko grze, i jak społeczeństwo wprowadza z powrotem swe problemy w igraszki umysłu. W: Odpowiedzialność i styl. Eseje. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy.
CHRISTIE, A. (2005). Dom zbrodni. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie.
ČAPEK, K. (1981). Marsjasz, czyli na marginesie literatury (1919-1931). Kraków: Wydawnictwo Literackie.
GIZA, H. (2012) [audycja radiowa 5.12.2012] Sezon na Dwójkę. Dlaczego dzieci kochają kryminały? Pozyskano z https://www.polskieradio.pl/8/402/Artykul/738148,Kryminaly-rozbudzaja-w-dzieciach-milosc-do-czytania.
HEISSENBUTTEL, H. (1973). Reguły gry powieści kryminalnej. „Teksty: teoria literatury, krytyka, interpretacja”, 6.
HENDRYKOWSKI, M. (1994). Słownik terminów filmowych. Poznań: Ars Nowa.
LASIĆ, S. (1976). Poetyka powieści kryminalnej. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy.
LIND, I. (2010). Tajemny klucz do millenium skandalisty Stiega Larssona. Gliwice: Helion.
NAPIÓRKOWSKI, M. (2017). Uprawa kryminałów w szklarnianych warunkach. „Więź”, 4.
PIAGET, J. (1966). Studia z psychologii dziecka. Przeł. T. Kołakowska. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.
PRZĄDKA, D. (2016). Informacje dotyczące stanu zagrożenia przestępczością nieletnich w Polsce w 2015 roku. Warszawa: Komenda Główna Policji.
STĘPKOWSKA, K. (2016), Znaczenie kategorii sprawiedliwości w procesie wychowania dzieci w młodszym wieku szkolnym. „Przegląd Pedagogiczny”, 1.
TYRMAND, L. (2014). Zły. Warszawa: Wydawnictwo MG.
WILK-SUWA, I. (2017). Socjologia a literatura popularna. Problemy społeczne w powieściach kryminalnych – przykłady. „Roczniki Nauk Społecznych”, 8.
Woźniak, M. (2017). Mgnienie. Poznań: Wydawnictwo Czwarta Strona.
WROŃSKI, Ł. (2016). Seryjni i wielokrotni mordercy. Profilowanie psychologiczne i psycho-geograficzne. Łomianki: Centrum Psychologii Kryminalnej.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Licencja
Prawa autorskie/Copyright Notice
1. Autorzy udzielają wydawcy (Polskiemu Towarzystwu Ludoznawczemu) licencji niewyłącznej na korzystanie z utworu w następujących polach eksploatacji:a) utrwalanie Utworu/przedmiotu prawa pokrewnego;
b) reprodukowanie (zwielokrotnienie) Utworu/przedmiotu prawa pokrewnego drukiem i techniką cyfrową (ebook, audiobook);
c) wprowadzania do obrotu egzemplarzy zwielokrotnionego Utworu/przedmiotu prawa pokrewnego;
d) wprowadzenie Utworu/przedmiotu prawa pokrewnego do pamięci komputera;
e) rozpowszechnianie utworu w wersji elektronicznej w formule open access na licencji Creative Commons (CC BY - ND 3.0).
2. Autorzy udzielają wydawcy licencji nieodpłatnie.
3. Korzystanie przez wydawcę z utworu na ww. polach nie jest ograniczone czasowo, ilościowo i terytorialnie.
Statystyki
Liczba wyświetleń i pobrań: 539
Liczba cytowań: 0
