Współczesny karnawał – o humorze „krańców internetu"
DOI:
https://doi.org/10.12775/LL.2.2017.003Słowa kluczowe
humor, humor w internecie, język w internecie, karnawalizacjaAbstrakt
Przedmiotem artykułu jest ukazanie karnawalizacji jako mechanizmu rządzącego humorem w pewnym wycinku przestrzeni internetu, a mianowicie na tak zwanych "krańcach internetu". Jest to specyficzny humor charakteryzujący się łamaniem tabu kulturowego i norm etycznych, absurdalnością, silną obrazoburczością oraz swobodą zachowań językowych. Obszar ten porównać można do swego rodzaju współczesnego, postmodernistycznego karnawału, gdzie wartości są odwrócone, hierarchia społeczna zburzona, a ludzkie zachowania nieco wynaturzone. Humor "krańców internetu" jest realizacją karnawałowego "świata na opak", który czasowo znosi ustalony porządek i umożliwia ludziom rozładowanie nagromadzonych napięć. Jest miejscem, w którym mogą znaleźć ujście społeczne frustracje, lęki i bunt wobec narzuconych zasad i konwenansów.
Bibliografia
BACHTIN, M. (1970). Problemy poetyki Dostojewskiego (przeł. N. Modzelewska). Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy.
BACHTIN, M. (1975). Twórczość Franciszka Rabelais’go a kultura ludowa Średniowiecza i Renesansu (przeł. A. i A. Goreniowie). Kraków: Wydawnictwo Literackie.
BEŁKOT, A. (2008). Karnawalizacja jako pojęcie ludyczne. Homo communicativus, nr 2, 45-57.
BOGOŁĘBSKA, B. (2000). Między humorem, dowcipem i komizmem, czyli o zmaganiach terminologicznych autorów poetyk XIX i początku XX w. W: S. Gajda i D. Brzozowska (red.), Świat humoru, (s. 323-330). Opole: Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego –Instytut Filologii Polskiej.
BOLECKI, W. (1977). Język. Polifonia. Karnawał. Teksty, nr 3, 7-33.
DZIEMIDOK, B. (2011). O komizmie. Od Arystotelesa do dzisiaj. Gdańsk: Wydawnictwo słowo/obraz terytoria.
GAJDA, S. (2007). Współczesny polski dyskurs komiczny. W: J. Mazur i M. Rumińska (red.), Humor i karnawalizacja we współczesnej komunikacji językowej (s. 11-20). Lublin: Wydawnictwo UMCS.
GARCZYŃSKI, S. (1981). Śmiechu naszego powszedniego. Warszawa: Wydawnictwo Watra.
GROCHALA, B. (2014). Humor polski w globalnej sieci. W: D. Brzozowska, W. Chłopicki (red.), Humour and Culture 4: Humor polski (s. 301-319). Kraków: Wydawnictwo Tertium.
GRZENIA, J. (2006). Komunikacja językowa w internecie. Warszawa: Wydawnictwo PWN.
HUIZINGA, J. (1985). Homo ludens. Zabawa jako źródło kultury (przeł. W. Wirpsza, M. Kurecka). Warszawa: Wydawnictwo PWN.
JASIK, A. (2000). Dowcip tanatologiczno-funeralny, czyli „czarny” humor w języku uczniów. W: S. Gajda i D. Brzozowska (red.), Świat humoru (s. 193-198). Opole: Wydawnctwo Uniwersytetu Opolskiego – Instytut Filologii Polskiej.
KŁOCIŃSKA, A. (2012). Karnawał wobec sacrum. O ludyczności kultury współczesnej. Kultura i wartości, nr 3, 117-134.
MARTIN, R., PUHLIK-DORIS, P., LARSEN G., GRAY J., WEIR K. (2003). Individual differences in uses of humor and their relation to psychological well-being: Development of the Humor Styles Questionnaire. Journal of Research in Personality, no. 37, 48-75. doi: 10.1016/S0092-6566(02)00534-2.
RAJEWSKI, M. (2007). Karnawał w ujęciu antropologicznym. W: J. Mazur, M. Rumińska (red.), Humor i karnawalizacja we współczesnej komunikacji językowej (s. 203-228). Lublin: Wydawnictwo UMCS.
RUMIŃSKA, M. (2007). Michała Bachtina teoria karnawalizacji języka. W: J. Mazur, M. Rumińska (red.), Humor i karnawalizacja we współczesnej komunikacji językowej (s. 181-202). Lublin: Wydawnictwo UMCS.
WIECZOREK, K. (2000). Poczucie humoru a filozofia. W: S. Gajda, D. Brzozowska (red.), Świat humoru (s. 13-26). Opole: Wydawnctwo Uniwersytetu Opolskiego – Instytut Filologii Polskiej.
ŻYGULSKI, K. (1985). Wspólnota śmiechu. Studium socjologiczne komizmu. Warszawa: Wydawnictwo PIW.
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Licencja
Prawa autorskie/Copyright Notice
1. Autorzy udzielają wydawcy (Polskiemu Towarzystwu Ludoznawczemu) licencji niewyłącznej na korzystanie z utworu w następujących polach eksploatacji:a) utrwalanie Utworu/przedmiotu prawa pokrewnego;
b) reprodukowanie (zwielokrotnienie) Utworu/przedmiotu prawa pokrewnego drukiem i techniką cyfrową (ebook, audiobook);
c) wprowadzania do obrotu egzemplarzy zwielokrotnionego Utworu/przedmiotu prawa pokrewnego;
d) wprowadzenie Utworu/przedmiotu prawa pokrewnego do pamięci komputera;
e) rozpowszechnianie utworu w wersji elektronicznej w formule open access na licencji Creative Commons (CC BY - ND 3.0).
2. Autorzy udzielają wydawcy licencji nieodpłatnie.
3. Korzystanie przez wydawcę z utworu na ww. polach nie jest ograniczone czasowo, ilościowo i terytorialnie.
Statystyki
Liczba wyświetleń i pobrań: 882
Liczba cytowań: 0