The ‘unspeakableness’ of life in Northern Ireland – Anna Burns’s “Milkman”

Abstrakt

The paper discusses Anna Burns’s Milkman, which was awarded the Man Booker Prize in 2018, in the context of new Irish fiction which breaks the silence about women’s lives in the Troubles. Like many other Irish women writing fiction or remembering the past, Burns denounces the culture of violence in both communities and portrays the devastating effects it had on the individual lives. The analysis draws on Hayden White’s notion of the scandalous in language in order to demonstrate that in writing about life in Northern Ireland during the Troubles, the author develops an extraordinary style which combines seemingly contradictory elements such as logorrhea and silence and to argue that Burns develops a form of traumatic realism effectively portraying the mechanisms of insidious trauma (Brown 1995). The paper points to Burns’s affinities with such experimental Irish writers as Laurence Sterne and Eimear McBride and proposes to read her novel as a foreshadowing of the Irish #MeToo campaign.

Artykuł omawia powieść Milkman Anny Burns, wyróżnioną nagrodą Man Booker Prize w 2018 roku, w kontekście nowej prozy irlandzkiej, która przełamuje tabu dotyczące doświadczenia kobiet w czasie Konfliktu w Irlandii Pólnocnej. Podobnie jak wiele innych współczesnych pisarek i autorek wspomnień, Burns przeciwstawia się kulturze przemocy w obydwu społecznościach i pokazuje jej zgubny wpływ na życie jednostek. Analiza opiera się na pojęciu skandalu w języku w ujęciu Haydena White’a w celu pokazania, że pisząc o życiu w czasie Konfliktu autorka wypracowuje niezwykły styl łączący tak wydawałoby się sprzeczne elementy jak logorea i milczenie oraz, że można go interpretować jako formę realizmu traumatycznego, który niezwykle przejmująco przedstawia mechanizmy podstępnej traumy zdefiniowanej przez Laurę Brown w 1995 roku. Ponadto artykuł osadza Annę Burns w kontekście innych irlandzkich pisarzy eksperymentalnych takich jak Laurence Sterne, czy Eimear McBride oraz postuluje odczytanie jej powieści jako zapowiedź irlandzkiej odsłony protestu przeciwko przemocy wobec kobiet ‒ #MeToo.