Nıemy krzyk pıelęgnıarek: badanıe jakoścıowe
DOI:
https://doi.org/10.21784/IwP.2023.001Słowa kluczowe
historie pielęgniarek, przemoc, narracjaAbstrakt
Wstęp. Współcześnie wzrasta znaczenie nauk pielęgniarskich w organizacji, realizacji i rozwoju ochrony zdrowia. Pielęgniarki pracujące w placówkach ochrony zdrowia spotykają się z niezliczonymi tragediami podczas udzielania świadczeń zdrowotnych pacjentom i rodzinom, gdzie udzielana jest pomoc nieprzerwanie przez 7 dni 24 godziny. Zmiany biopsychospołeczne obserwowane u jednostek w wyniku przemocy w środowisku pracy to niemy krzyk. Konieczne jest dzielenie się uczuciami i doświadczeniami, aby cichy krzyk był słyszalny.
Cel. Artykuł ma na celu przyczynienie się do badań narracyjnych, zwrócenie uwagi na przemoc doświadczaną przez pielęgniarki w środowisku pracy oraz nieadekwatność podjętych działań poprzez zbadanie historii pacjentów dwóch pielęgniarek z doświadczeniem klinicznym.
Metody. W badaniu poproszono dwie pielęgniarki z co najmniej pięcioletnim doświadczeniem zawodowym o napisanie jednej z najbardziej pamiętnych historii, jakie przeżyły w swoim życiu zawodowym. Historie zostały przeanalizowane za pomocą „powieści, opowieści, eposu, opowieści, pamiętnika, pamięci, mitologii i analogicznej skali ocen”.
Wyniki. W niniejszym badaniu omówiono trzy podproblemy. Dane dotyczące każdego podproblemu zostały zebrane i przeanalizowane. W tych dwóch narracjach ustalono, że pacjenci zachowywali się nieprawdopodobnie w niektórych sytuacjach, a ich problematyczne zachowanie było dominującą cechą wspólną. W pierwszej narracji kategorie można sklasyfikować w ramach „Zachowania pacjentów – rozwiązania pielęgniarek”, a w drugiej narracji w kategorii „Emocje pacjenta – emocje pielęgniarek”. Podstawowy punkt, do którego należy dotrzeć w obu historiach, można uznać za następujący: „Profesjonalne podejście pracowników służby zdrowia do trudnych zachowań pacjentów, z którymi się stykają”. Częstość występowania przemocy mogłaby zostać zmniejszona, gdyby pielęgniarki posiadały odpowiednią wiedzę zawodową, doświadczenie i umiejętności oraz informowały pacjentów o procedurach.
Wnioski. W niniejszym opracowaniu podkreślono, że w przypadku przemocy wobec pracowników ochrony zdrowia w Turcji nie podejmuje się wystarczających środków, co poważnie wpływa na zdrowie pracowników i negatywnie wpływa na funkcjonalność usług zdrowotnych pod względem jakości.
Bibliografia
World Health Organization. Constitution of the World Health Organization – Basic Documents, 2006. Forty-fifth edition, Supplement, October 2006.
Choojaturo S., Sindhu S., Utriyaprasit K., & Viwatwongkasem C. Factors associated with access to health services and quality of life in knee osteoarthritis patients: a multilevel cross-sectional study. BMC health services research. 2019;19(1):688.
Goldblatt H., Freund A., Drach-Zahavy A., Enosh G., Peterfreund I., & Edlis N. Providing health care in the shadow of violence: does emotion regulation vary among hospital workers from different professions? Journal of Interpersonal Violence. 2017.
Balsanelli A.P., Cunha I. Nursing leadership in intensive care units and its relationship to the work environment. Rev Latino-Am Enfermagem. 2015;23(1):106-13.
Velioğlu P. Hemşirelikte kavram ve kuramlar. [Concepts and Theories in Nursing]. Akademi Kitabevi. İstanbul 2012.
Birol L. Hemşirelik Süreci. [Nursing Process]. 6. Baskı. Etki Matbaacılık Yayıncılık. İzmir 2004.
Botes A. Knowledge or Wisdom for Nursing Science, Curationis. 1998;21(1):13–18.
Fawcett J. The Nurse Theorists: 21 st Century Updates-Martha E. Rogers, Nursing Science Quarterly. 2003;16(1):44–51.
Al Ubaidi B. Workplace violence in healthcare:an emerging occupational hazard. Bahrain Medical Bulletin. 2018;40(1):43–45.
Mishra S. Violence against doctors: the class wars. Indian Heart Journal. 2015;67(4):289–292.
Spector P.E., Zhou Z.E., Che X.X. Nurse exposure to physical and nonphysical violence, bullying, and sexual harassment: a quantitative review. Int J Nurs Study. 2014;51(1):72–84.
Hahn S., Müller M., Needham I., Dassen T., Kok G., Halfens R. J. Measuring patient and visitor violence in general hospitals: feasibility of the SOVES-G-R, internal consistency and construct validity of the POAS-S and the POIS. Journal of Clinical Nursing. 2011;20(17-18):2519–2530.
Xie Z., Li J., Chen Y., Cui K. The effects of patients initiated aggression on Chinese medical students’ career planning. BMC Health Services Research. 2017;17(1):849.
Dehue F., Bolman C., Vollink T., Pouwelse M. Coping with bullying at work and health related problems. International Journal of Stress Management. 2012;19(3):175-197.
Mikkelsen E.G., Einarsen S. Basic assumptions and symptoms of post-traumatic stress among victims of bullying at work. European Journal of Work and Organizational Psychology. 2002;11(1):87-111.
Quine L. Workplace bullying in nurses. Journal of Health Psychology. 2001;6(1):73-84.
Vessey J., Demarco R., DiFazio R. Bullying, harassment, and horizontal violence in the nursing workforce: The state of the science. Annual Review of Nursing Research. 2010;28:133-157.
Wolf Z.R. Nurses' stories: discovering essential nursing. Medsurg nursing : official journal of the Academy of Medical-Surgical Nurses. 2008;17(5):324–329.
Simmons A. The Story Factor, Secrets of Influence from the Art of Storytelling. Cambridge, Mass: Perseus Publishing 2001.
İnceelli A. Dijital hikaye anlatımının bileşenleri. [Components of digital storytelling]. The Turkish Online Journal of Educational Technology. 2005;3:132-142.
Babadağ K. Hemşirelik ve değerler. [Nursing and Values]. 1. Baskı. Alter Yayıncılık; Ankara 2010.
Kaya H., Işık B., Kaya N. Şenyuva E. Hemşirelik öğrencilerinin kişisel ve profesyonel değerleri. [Nursing Students’ Individual and Professional Values]. Anadolu Hemşirelik ve Sağlık Bilimleri Dergisi. 2012;15(1):18-26.
Tatlı Z., Turan-Güntepe E., Özkan C.G., Kurt Y., Çaylak-Altun E. The Use of Digital Storytelling in Nursing Education, Case of Turkey: Web 2.0 Practice. URASIA Journal of Mathematics Science and Technology Education ISSN: 1305-8223 (online) 1305-8215 (print). 2017;13(10):6807-6822
Lewis S.L. Exploring NICU Nurses' Affective Responses to End-of-Life Care. Adv Neonatal Care. Apr. 2017;17(2):96-105.
Moreau K.A., Eady K., Sikora L., Horsley T. Digital storytelling in health professions education: a systematic review. BMC Med Educ. 2018;10;18(1):208.
Tsuruwaka M., Asahara K. Narrative writing as a strategy for nursing ethics education in Japan. International Journal of Medical Education. 2018;2;9:198-205.
Beuthin R., Bruce A., Scaia M. Medical assistance in dying (MAiD): Canadian nurses' experiences. Nursing forum. 2018;53(4):511–520.
Takak Ö.S., Artantaş B.A. Hastalar ve Yakınlarının Sağlık Çalışanlarına Yönelik Şiddetin Nedenleri Konusunda Görüş ve Tutumlarının Değerlendirilmesi. [Evaluation of Patients’ and Their Relatives' Opinions and Attitudes About Violence Against Health Care Workers]. Ankara Med J. 2018;(1):103‐16.
Sönmez V., Alacapınar F. Örneklendirilmiş Bilimsel Araştırma Yöntemleri [Exemplified Scientific Research Methods]. (5.Baskı). Anı Yayıncılık, Ankara 2017.
Teng C.I., Hsiao F.J., Chou T.A. Nurse-perceived time pressure and patient-perceived care quality. J Nurs Manag. 2010;18 (3):275-284.
Westbrook J., Duffield C., Li L., Creswick N. How much time do nurses have for patients? A longitudinal study quantifying hospital nurses' patterns of task time distribution and interactions with health professionals. BMC Health Serv Res. 2011;11(1):319-10.
Maizes V. Setting Limits on Demanding Patients. American Family Physician. 2000;61(3):881-882.
Lyneham J. Violence in New South Wales emergency departments. Aust J Adv Nurs. 2000;18:8-17.
Ünsal A.Ş., Dönmez S. Hemşirelere karşı işyeri şiddeti. [Workplace violence against nurses]. Adli Tıp Dergisi. 2011;25:71-80.
International Council of Nurses (ICN). http://www.icn.ch/who-we-are/icn-definition-of-nursing/ Erişim Tarihi: 19.03.2019.
Ayranci U., Yenilmez C., Balci Y., Kaptanoglu C. Identification of violence in Turkish health care settings. J Interpers Violence. 2006;21:276-96.
Ayrancı Ü., Yenilmez Ç., Günay Y., Kaptanoğlu C. Çeşitli sağlık kurumlarında ve sağlık meslek gruplarında şiddete uğrama sıklığı, [The frequency of being exposed to violence in the various health institutions and health profession groups]. Anadolu Psikiyatri Dergisi. 2002;3/3:147-154.
Öztunç G. Adana ilindeki çeşitli hastanelerde çalışan hemşirelerin çalışma saatlerinde karşılaştıkları sözel ve fiziksel taciz olaylarının incelenmesi. [An examination of verbal and physical abuse incidents that nurses encounter in their work, in various hospitals in Adana]. Cumhuriyet Üniversitesi. Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi. 2001;5:1-9.
Winstanley S., & Whittington R. Aggression towards health care staff in a UK general hospital: variation among professions and departments. J Clin Nurs. 2004;13:3-10.
Uzun Ö., Bağ B., Özer N. İş ortamındaki sözel saldırının hemşireler üzerindeki etkileri. [Impacts on nurses of verbal abuse in the workplace]. Atatürk Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi. 2001;4:41- 7.
Taş F., Çevik Ü. Konya ilindeki pediatri hemşirelerinin şiddete maruz kalma durumları. [The Situation of Exposed to Violence of Pediatric Nurses in Konya]. Atatürk Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi. 2006;9:62- 8.
İlhan M.N., Çakır M., Tunca M.Z. Avcı E., Çetin E., Aydemir Ö. Toplum gözüyle sağlık çalışanlarına şiddet: nedenler, tutumlar, davranışlar. [From Society Point of View Violence Against Healthcare Workers: Causes, Attitudes, Behaviours]. Gazi Medical Journal. 2013;24(1):5‐10.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Statystyki
Liczba wyświetleń i pobrań: 136
Liczba cytowań: 0