PRIVILEGED, PROBLEMATIC OR PROBLEM-SOLVING PARTNERSHIP: THE IMAGE OF THE EUROPEAN UNION IN CONTEMPORARY TURKEY
DOI:
https://doi.org/10.12775/CJPS.2020.014Słowa kluczowe
Republic of Turkey, Turkish foreign policy, Justice and Development Party, European Union–Turkey relations, European Neighbourhood PolicyAbstrakt
This paper aims to analyze the role of EU-Turkey relations in Turkish public debate since 2002, when the Justice and Development Party took power. The Republic of Turkey filed an application to accede to the European Economic Community (the predecessor of the European Union) in 1987; however, the accession negotiations proceeded extremely slowly until the entire process came to an impasse in 2018. Although currently Turkey and the European Union share many common problems (e.g. migration crisis, threat of terrorism, energy security), their cooperation is very limited and thus often ineffective. The author argues that recent developments in Turkey have been shaped by President Erdoğan’s anti-Western rhetoric and are dominated by domestic factors (i.e. inward oriented). In order to present Turkey’s attitudes towards the EU, the source analysis focused on identifying basic assumptions and objectives of Turkish foreign policy The analysis revealed that here are three possible scenarios for future partnership between Turkey and the EU: optimistic, pessimistic, and realistic.
Bibliografia
AB Başkanlığı. (2011). Türki̇ye 2011 Yılı İlerleme Raporu. Retrieved from https://www.ab.gov.tr/files/AB_Iliskileri/AdaylikSureci/IlerlemeRaporlari/2011_ilerleme_raporu_tr.pdf
Ağır, H., & Metin, M. (2016). Türkiye-Avrupa Birliği Dış Ticaret Göstergeleri Üzerine Bir Değerlendirme. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 1(6), 11–26.
Akçay, E. (2017). Pozi̇ti̇f Gündem Ve Sonrasindaki̇ Geli̇şmeler Işiğında Türki̇ye-AB İli̇şki̇leri̇. International Journal of Economics and Administrative Studies, 19, 43–58.
Akçay, E. (2016). Türki̇ye-AB İli̇şki̇leri̇ Ve “İmti̇yazli Ortaklik” Meselesi̇. Toros Üniversitesi İİSBF Sosyal Bilimler Dergisi, 3(5), 11–30.
Akdoğan, Y. (2010). Tarihe Düşülen Notlar: 17 Aralık AB Zirvesinin Perde Arkası. İstanbul: Alfa Yayıncılık.
Akıncı, A. (2013). Türk Si̇yasal Hayatında 1980 Sonrası Darbeler ve E-Muhtıra. Trakya Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 2(15), 39–58.
Aknur, M. (2013). Civil-Military Relations During the AK Party Era: Major Developments and Challenges. Insight Turkey, 4(15), 131–150.
Aksoy, G. P., Tuğ, B., & Kaymak, A. (2017). Türki̇ye’ni̇n Avrupa Bi̇rli̇ği̇ne Gi̇ri̇ş Süreci̇ni̇n Türk Basınındaki̇ Sunumu. İNİF E-Dergisi, 1(2), 63–83.
Arikan, H. (2006). Turkey and the EU: An Awkward Candidate for EU Membership? Aldershot: Routledge.
Arin, K. Y. (2017). Turkey’s New Foreign Policy: the Quest for Regional Hegemony in the Middle East? The Copernicus Journal of Political Studies, 2, 45–57.
Aslan, D. (2018). Turkey: a Bridge between East and West and its Catalyst Role in Alliance of Civilizations Initiative. Kwartalnik Naukowy Uczelni Vistula, 1(55), 41–48.
Aydın, E. (2018). Avrupa Birliği Mevzuatında Güvenli Üçüncü Ülke Kavramı ve Türkiye-AB Geri Kabul Anlaşmasına Yansımaları. Milletlerarası Hukuk ve Milletlerarası Özel Hukuk Bülteni, 1(38), 11–40.
Balcı, A., Cicioğlu, F., & Küçükboz, D. (2019). Türki̇ye’ni̇n Ekseni̇ Kayiyor Mu? Bi̇r Li̇teratür Değerlendi̇rmesi̇. Akademik Araştırmalar ve Çalışmalar Dergisi, 10(20), 66–81.
Bayraklı, E., & Özdemir, Ç. (2019). Understanding the Ever-Changing Dynamics in Turkish-EU Relations during the AK Party Era (2002–2018). Mukaddime, 1(10), 355–374.
Bilgin, O. (2018). Türk Milliyetçiliği ve Kemalizm Meselesi Hegemonya, Asimilasyon, Mücadele. Akademik Hassasiyetler, 5(10), 331–360.
Bozkaya, Ö., & Kincal, A. (2018). Türkiye-Avrupa Birliği İlişkileri ve Suriyeli Yerinden Edilmiş Kişiler Bağlamında Türkiye’nin Göç Politikasındaki Gelişimin Değerlendirilmesi. Göç Araştırmaları Dergisi, 2(4), 90–126.
Cansever, N., & Ki̇ri̇ş, H. M. (2015). Türki̇ye’de Ordu – Si̇yaset İli̇şki̇leri̇ Çerçevesi̇nde Ak Parti̇ – TSK Etki̇leşi̇mi̇ne Bakış. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergis, 3(20), 361–384.
Ciftci, K. (2013). The Kemalist Hegemony in Turkey and AKP as an ‘Other’. L'Europe en Formation, 1(367), 143–169.
Çalış, Ş. H., & Çakır, F. (2018). Türki̇ye-AB İli̇şki̇leri̇nde Yunan-Rum Faktörü. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1(32), 432–449.
Çalış, Ş. H., & Metki̇n, K. (2017). Algı Ve Yanılgı: AB Normları, Türki̇ye’ni̇n Üyeli̇ği̇ ve AK Parti̇’ni̇n Rolü. Marmara Avrupa Çalışmaları Dergi̇si̇, 2(25), 1–39.
Çarkoğlu, A. (2002). The Rise of the New Generation Pro-Islamists in Turkey: The Justice and Development Party Phenomenon in the November 2002 Elections in Turkey. South European Society and Politics, 2(7), 123–156.
Çoban Oran, F. (2018). Türkiye-AB İlişkilerinde Yeniden Canlanmadan “Hedef Değişimine” Doğru. Yönetim Bilimleri Dergisi, 16(31), 427–442.
Demi̇rkiran, Ö., Çi̇çek, E., Elteti̇k, H., & Sarikçioğlu, M. (2010). Türki̇ye-Avrupa Bi̇rli̇ği̇ İli̇şki̇leri̇nde “Son Dönem”. Niğde Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 1(3), 57–75.
Duman, M. (2018). 15 Temmuz Askeri Darbe Girişiminin Türkiye-Avrupa Birliği İlişkilerine Etkisi. Liberal Düşünce Dergisi, 23(90), 71–95.
Efegil, E. (2016). AK Parti Hükümetinin Orta Doğu Politikası ve ABD Yönetimi ile Batılı Uzmanların Eleştirileri. Akademik Bakış, 9(18), 45–58.
Erdağ, R. (2013). Türkiye’nin Stratejik Kültürü ve Dış Politikada Yansıması. Akademik İncelemeler Dergisi, 1(8), 51–76.
Erşen, E. (2014). Rise of New Centres of Power in Eurasia: Implications for Turkish Foreign Policy. Journal of Eurasian Studies, 2(5), 184–191.
Güner, S. Ş. (2013). Alternative Futures for the European Union-Turkey Accession Negotiations. Central European Journal of International and Security Studies, 2(7), 40–59.
Güreşci̇, E. (2010). Türki̇ye – Avrupa Bi̇rli̇ği̇ (AB) İli̇şki̇leri̇ Süreci̇nde Kamuoyunun Tutumu Ve Değerlendi̇ri̇lmesi̇. Doğuş Üniversitesi Dergisi, 1(7), 72–85.
Harnisch, S. (2011). Role Theory: Operationalization of Key Concepts. In S. Harnisch, C. Frank, H. W. Maull (Eds.), Role Theory in International Relations: Approaches and Analyses (pp. 7–15). New York: Routledge.
Harnisch, S. (2016). Role Theory and the Study of Chinese Foreign Policy. In S. Harnisch, S. Bersick, J. C. Gottwald (Eds.), China’s International Roles: Challenging Or Supporting International Order? (pp. 3–21). New York: Routledge.
Holsti, K. J. (1970). National Role Conceptions in the Study of Foreign Policy. International Studies Quarterly, 3(14), 233–309.
Kaplan, Y. (2018). Analysing Instability as a Future for an Institutionalization Process: the EU, Turkey and the Issue of Migration. European Journal of Futures Research, 6(16), 1–10.
Kihtir, A. (2004). 2000’li̇ Yıllarda Avrupa Bi̇rli̇ği̇ – Türki̇ye İlişkilerine Genel bi̇r Bakış. İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, 20, 123–131.
Kirişci, K., & Toygür, İ. (2019). Turkey’s new presidential system and a changing West: Implications for Turkish foreign policy and Turkey-West relations. Brookings: Turkey Project Policy Paper, 15. Retrieved from https://www.brookings.edu/wp-content/uploads/2019/01/20190111_turkey_presidential_system.pdf
Kılıç, M. (2007). Erken Cumhuriyet Dönemi Türk Milliyetçiliğinin Tipolojisi. Süleyman Demirel Üniversitesi Fen Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi, 16, 113–140.
Kızılkan, Z. B. (2018). Avrupa Birliği ve Türkiye’nin Suriyeli Mültecilerin Dayanıklılığını Geliştirme Stratejiler. Mukaddime, 1(9), 95–114.
Lami, B. (2018). Recalibration of Turkish Foreign Policy During AKP Era. Central European Journal of International and Security Studies, 3(12), 35–56.
McCourt, D. M. (2014). Britain and World Power since 1945: Constructing A Nation’s Role in International Politics. Ann Arbor: The University of Michigan Press.
Mufti, M. (2014). The AK Party’s Islamic Realist Political Vision: Theory and Practice. Politics and Governance, 2(2), 28–42.
Özcan, M. (2017). AB-Türkiye İlişkileri ve Suriye Krizi. İnsani ve Sosyal Araştırmalar Merkezi, 40. Retrieved from https://insamer.com/rsm/files/AB-TR-ILISKILERI-VE-SURIYE-KRIZI(1).pdf
Özer, A. (2010). Avrupa Birliğine Tam Üyeliğin Eşiğinde Türkiye. Yönetim ve Ekonomi Araştırmaları Dergisi, 1(16), 89–105.
Parlak, İ. (2015). Yerel Seçi̇mler Ulusal Düşmanlar. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 3(70), 507–540.
Sunar, B. (2013). Adalet ve Kalkınma Parti̇si̇’ni̇n Dış Poli̇ti̇ka Söylemi̇nde Temalar: Türki̇ye Bülteni̇ Üzeri̇ne Bi̇r İnceleme. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 3(18), 431–454.
Şahin, G., & Özel, Y. (2018). Çatışmadan İşbirliğine: Türkiye, Rusya ve İran. Elektronik Siyaset Bilimi Araştırmaları Dergisi, 16(9), 53–70.
Şahin, M. O. (2011). Türk Seçmeni̇ni̇n İdeoloji̇k ve Si̇yasi̇ Durumu Bağlamında Avrupa Bi̇rli̇ği̇ Algısı. Güneydoğu Avrupa Araştırmaları Dergisi, 20, 101–130.
Telatar, G. (2015). Ak Parti'nin Düzen Kurucu Dış Politika Söylemi Ve Ortadoğu. Alternatif Politika, 3(7), 490–523.
Tepeli, E., & Aydın, A. H. (2015). Avrupa Birliği Ve Türkiye-Avrupa Birliği İlişkilerinin Gelişme Trendi. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 1(5), 29–44.
Thies, C. G. (2011). International Socialization Processes vs. Israeli National Role Conceptions: Can Role Theory Integrate IR Theory and Foreign Policy Analysis? Foreign Policy Analysis, 1(8), 25–46.
Turan, M. (2018). Türkiye’nin Yeni Yönetim Düzeni: Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi. Social Sciences Research Journal, 3(7), 42–91.
Tüysüzoğlu, G. (2013). Milenyum Sonrası Türk Dış Politikası: Yeni Osmanlıcılık ve Türk Avrasyacılığı Ekseninde İnşa Edilen Bir Pragmatizm. Alternatif Politika, 3(5), 295–323.
Uğur, Ö., & Aksoy, M. (2015). Avrupalılaşma Kavramı ve Türkiye'nin Demokratikleşme Sürecine Etkisi. Karadeniz Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Sosyal Bilimler Dergisi, 5(10), 163–180.
Uluçakar, M. (2018). Türkiye'de Sivil-Asker İlişkilerinin Temel Açmazları ve Uzlaşı İmkânları. Toros Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 5(8), 78–103.
Üstün, Ç. (2017). Can EU Act as a Democracy Promoter? Analysing the Democratization Demand and Supply in Turkey-EU Relations. Romanian Journal of European Affairs, 1(17), 85–99.
Yeşiltaş, M. (2014). Stratejik Derinlik’in Jeopolitik Tahayyülü. Türkiye Ortadoğu Çalışmaları Dergisi, 1(1), 25–56.
Yılmaz, G. (2019). From EU-phoria to EU-phobia? Changing Turkish Narratives in EU–Turkey Relations. Baltic Journal of European Studies, 1(9), 20–32.
Yılmaz, G. (2014). Türki̇ye, Avrupalılaşma Ve Yerel Deği̇şi̇m. Marmara Avrupa Çalışmaları Dergi̇si̇, 2(22), 64–84.
Yigit, N. (2015) Arab Spring in Berlin and Paris: German and French Foreign Policy Between Continuity and Change. Hamburg: Anchor Academic Publishing.
Zając, J. (2010). Role Unii Europejskiej w Regionie Afryki Północnej i Bliskiego Wschodu. Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego.
Zając, J. (2015). Teoria Ról Międzynarodowych. In R. Zięba, S. Bieleń, J. Zając (Eds.), Teorie i Podejścia Badawcze w Nauce o Stosunkach Międzynarodowych (pp. 127–151). Warszawa: Wydział Dziennikarstwa i Nauk Politycznych.
Zürcher, E. (2004). Turkey: A Modern History. London: I. B. Tauris.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Statystyki
Liczba wyświetleń i pobrań: 391
Liczba cytowań: 0