"Uczyńmy człowieka” Historia interpretacji teologicznej Rdz 1,26 od Filona Aleksandryjskiego po początek IV wieku
DOI:
https://doi.org/10.12775/BPTh.2011.014Słowa kluczowe
Rdz 1, 27, Filon Aleksandryjski, tradycja rabiniczna, Teofil z Antiochii, święty Ireneusz, egzegeci aleksandryjscy, Tertulian, relacje trynitarneAbstrakt
The first chapter of Genesis has arguable the greater influence of the development of Christian exegesis and theology than did any other part of the Old Testament. Gen 1:26 is frequently commented on by the Christian authors, but Philo from Alexandria and the rabbinic tradition had given attention to the plurals in this text. The rich context of the Gen 1:26 appeared as the sources of anthropology, theology and Christology. Barnabas interpreted the plural in Gen. 1:26 as God talking to the Logos, an exegesis that later recurs in Justin and among the Christian apologists. The Trinitarian explanation one can found in Theophilus of Antioch. St. Irenaeus included in plural of Gen 1:26 the Son and the Holy Spirit (The „Hands of God”). The Alexandrian exegetes in third century developed their interpretation through philological and theological analysis of the biblical text. Tertullian included in the plural the activity of the incarnate Word and applied the „person exegesis” to Trinitarian relations. According to the predominant interpretation of the Christian authors, Gen 1:26 was addressed by the Father to the Son as a distinct Person. The texts provided to attack „the Jews” and „the heretics” who refused to recognize the second person of the Trinity in the Gen 1:26. The great Cappadocians in the fourth century understood the plural as expressing the Trinitarian mystery and activity of God.
Bibliografia
Altmann A., A Note on the Rabbinic Doctrine of Creation, „Journal of Jewish Studies" 7 (1956), s. 195-206.
Bumpus H. B., The Christological Awareness of Clement of Rome and its Sources, Cambridge (Mass.) 1972.
Cavallera F., Patrologia Graeca cursus completus - Indices, Paryż 1912.
Clines D. J. A., The Image of God in Man, „Tyndale Bulletin" 19 (1968), s. 53-103.
Congar Y., Le thème de Dieu-Créateur et les explications de l'hexaméron dans la tradition chrétienne, w: L'homme devant Dieu. Mélanges offerts au H. de Lubac, t. 1, Paryż 1963, s. 215-222.
Conti M., Louth A., Genesis 1-11 (Ancient Christian Commentary on Scripture: Old Testament I), Grand Rapids 2001.
Daniélou J., Les origines du christianisme latin (Histoire des doctrines chrétiennes avant Nicée 3) Paryż 1978.
Fossum J. E., The Name of God and the Angel of the Lord. The origins of the idea of Intermediation in Gnosticism, Utrecht 1982.
Grillmeier A., Gesù il Cristo nella fede della Chiesa, t. 1, cz. I, Brescia 1982.
Hamman A. G., L'enseignement sur la création dans l'Antiquité chrétienne, „Revue des Sciences Religieuses" 42 (1968), s. 1-23.
Klauza K., A. Rusek, Rdz 1,26-27 w literaturze patrystycznej (wybór cytowań), „Vox Patrum" 6 (1986) t. 11, s. 505-527.
Levenson J. D., Sinai and Zion, Minneapolis 1985.
Lueken W., Michael - Eine Darstellung und Vergleichung der jüdischen und der morgenländisch-christlichen Tradition vom Erzengel Michael, Götttingen 1898.
Migne J. P., Patrologia Latina cursus completus, t. 218, Paryż 1865.
Neudecker B., Il creato e l'uomo-donna nel giudaismo rabbinico, Dizionario di spiritualità biblico-patristica 10 (1995), s. 85.
Pietras H., Początki teologii Kościoła (Myśl teologiczna 28), Kraków 2000.
Rubinkiewicz R., Apokryfy Starego Testamentu (Prymasowska Seria Biblijna), Warszawa 1999.
Schäfer P., Rivalität zwi- schen Engeln und Menschen: Untersuchungen zur rabbinischen Engelvorstellung, Berlin-Nowy Jork 1975.
Sfameni Gasparro M., Creazione (doppia), w: A. Di Berardino (red.), Nuovo dizionario patristico e di antichità cristiane, t. 1, Casale Monf.-Genova 2006, kol. 1258-1260.
Simonetti M., Per tipica ad vera. Note sull'esegesi di Ireneo, „Vetera Christianorum" 18 (1981), s. 350-361.
von Arnim H., Stoicorum veterum fragmenta, t. 2, Stuttgart 1964.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Licencja
CC BY ND 4.0. Posiadaczem prawa autorskiego (Licencjodawcą) jest Autor, który na mocy umowy licencyjnej udziela nieodpłatnie prawa do eksploatacji dzieła na polach wskazanych w umowie.
- Licencjodawca udziela Licencjobiorcy licencji niewyłącznej na korzystanie z Utworu/przedmiotu prawa pokrewnego w następujących polach eksploatacji: a) utrwalanie Utworu/przedmiotu prawa pokrewnego; b) reprodukowanie (zwielokrotnienie) Utworu/przedmiotu prawa pokrewnego drukiem i techniką cyfrową (e-book, audiobook); c) wprowadzania do obrotu egzemplarzy zwielokrotnionego Utworu/przedmiotu prawa pokrewnego; d) wprowadzenie Utworu/przedmiotu prawa pokrewnego do pamięci komputera; e) rozpowszechnianie utworu w wersji elektronicznej w formule open access na licencji Creative Commons (CC BY-ND 3.0) poprzez platformę cyfrową Wydawnictwa Naukowego UMK oraz repozytorium UMK.
- Korzystanie przez Licencjobiorcę z utrwalonego Utworu ww. polach nie jest ograniczone czasowo ilościowo i terytorialnie.
- Licencjodawca udziela Licencjobiorcy licencji do Utworu/przedmiotu prawa pokrewnego nieodpłatnie na czas nieokreślony
PEŁEN TEKST UMOWY LICENCYJNEJ >>
Statystyki
Liczba wyświetleń i pobrań: 1177
Liczba cytowań: 0