“And his disciples remembered …” (Jn 2:17,22; 12:16). The Role of Memory in the Scriptural and Paschal (Re) interpretation of the Words and Actions of Jesus

Abstrakt

„I przypomnieli sobie uczniowie…” (J 2,17.22; 12,16). Rola pamięci w skrypturystycznej i paschalnej (re)interpretacji słów i czynów Jezusa

Artykuł zawiera analizę trzech tekstów z Czwartej Ewangelii, w których pojawia się czasownik mimnh,|skomai „przypominać sobie” (2,17.22; 12,16). Wszystkie one stanowią swoistego rodzaju komentarz Ewangelisty do opowiadanych wydarzeń o oczyszczeniu świątyni (J 2,13-22) oraz uroczystym wjeździe do Jerozolimy (12,12-19) , gdzie wyraźnie zostało zaznaczone odwołanie się uczniów do pamięci, która pozwala jednoznacznie zinterpretować opisywane epizody. „Pamięć Jezusa” stoi w centrum zainteresowania ewangelicznego przekazu, a „pamięć Pism” i „pamięć Paschy” stają się kluczami interpretacyjnymi zapamiętanej historii. W jej centrum pozostaje zawsze Jezus historyczny, o którym świadczą „Prawo i Prorocy”. W Nim wypełnia się Boży plan zbawienia, zapowiedziany przez Pisma i otwiera się nowa perspektywa (nowa historia), zapoczątkowana przez Jego zmartwychwstanie. Ewangelia zatem jest jednocześnie „pamięcią Jezusa”  oraz „pamięcią o Jezusie”, czego świadomość jest konieczna do poprawnej jej interpretacji.