The Christological Dimension of Biblical Inspiration according to Gospel Testimonies

Abstrakt

Chrystologiczny wymiar natchnienia biblijnego według świadectwa Ewangelii

Ewangelie poświadczają swoje pochodzenie od Boga w ten sposób, że ukazują Jezusa i Jego dzieło objawienia jako dokonujące się w gronie naocznych świadków: apostołów i uczniów. Dają także poznać, że natchnienie apostołów i uczniów do głoszenia otrzymanego przez Jezusa objawienia Bożego pochodzi od tegoż Jezusa – Mesjasza i Syna Bożego. Tajemnica Chrystusowego natchnienia apostołów i uczniów jest przybliżona w dwu aspektach. Pierwszym z nich jest kształtowanie ich – wewnątrz osobowej relacji – do przyjęcia i rozumienia objawionych im słów i czynów, które ostatecznie pochodzą od Ojca. Związek osobisty z Mesjaszem i Synem Bożym, przeżywany w wierze żywej i świadomej tożsamości jego Osoby, stanowi najgłębszy faktor tego „natchnienia”, które czyni apostołów i uczniów Pańskich zdolnymi do komunikowania, ustnie i na piśmie, orędzia Jezusa Chrystusa, które jest w istocie „słowem Boga”, „słowem od Boga”. W Ewangeliach synoptycznych osobista relacja z Jezusem przyjmuje formę więzi uczeń – Nauczyciel, w której najważniejsza jest wiara w Jezusa Chrystusa jako Syna Bożego (por. Mk 1,1; J 20,31). Relacja z Jezusem może być bezpośrednia (Ewangelia Jana) lub pośrednia (Ewangelia Łukasza). Relacja bezpośrednia, fundamentalna dla komunikowania „słów od Boga”, pojawia się jako szczególnie mocno wyartykułowana i bogata w Ewangelii według św. Jana: autor wraz z innymi uczniami kontemplował chwałę Jednorodzonego Syna, który pochodzi od Ojca (J 1,14 – liczba mnoga: „oglądaliśmy”); jest naocznym świadkiem nauczania i wydarzeń z życia Jezusa od samego początku do końca (J 19,35; 21,24). Drugi aspekt Jezusowego natchnienia to przygotowywanie apostołów („Dwunastu”) i innych uczniów do głoszenia objawionych im słów „od Boga” światu. Uwierzywszy w synostwo Boże Jezusa, apostołowie i uczniowie dają świadectwo o dokonanym przez Niego dziele objawienia „słów Boga”, ponieważ są przez Niego wspierani: „Uświęć ich w prawdzie. Słowo Twoje jest prawdą. Jak Ty Mnie posłałeś na świat, tak i Ja ich na świat posłałem. A za nich Ja poświęcam w ofierze samego siebie, aby i oni byli uświęceni w prawdzie. Nie tylko za nimi proszę, ale i za tymi, którzy dzięki ich słowu będą wierzyć we Mnie” (J 17,17–20). To dzięki temu „uświęceniu w prawdzie” apostoł składa świadectwo o „słowach Boga” jako natchniony: w pierwszym rzędzie przez samego Jezusa – Syna Bożego, w którego uwierzył wraz ze wspólnotą uczniów (liczba mnoga w J 1,14), a ostatecznie pouczony przez Ducha Świętego, Ducha Prawdy (J 15,26–27; 20,22).