Der Bedeutungswandel der Hofpfarrkirche St. Michael für die Wiener Gesellschaft zwischen dem Konzil von Trient und den Josephinischen Reformen
DOI:
https://doi.org/10.12775/BPMH.2017.013Słowa kluczowe
kontrreformacja, zakon barnabitów, prawo cmentarne, pochówki w kryptach, mumifikacjaAbstrakt
Przemiany znaczenia dworskiego kościoła parafialnego pw. św. Michała dla wiedeńskiego społeczeństwa w okresie między soborem trydenckim do reform józefińskich
Kościół pw. św. Michała jest drugą najstarszą świątynią Wiednia. W XIII wieku znajdował się on na północnym krańcu miasta, przy ważnej drodze handlowej bezpośrednio obok bramy miejskiej. Rozwój osadnictwa w tej okolicy przyniósł kościołowi regularną „publiczność” i w rezultacie także otaczający go cmentarz, który coraz bardziej zmieniał się w rynek. Zubożała na skutek zamknięcia cmentarza świątynia miejska pw. św. Michała została przejęta w 1629 roku przez zakon barnabitów. W celu zastąpienia zablokowanego cmentarza od 1636 roku budowane były krypty pod tym budynkiem. Pochówki w kryptach odbywały się aż do reform cesarza Józefa II. (1741–1790), który zabronił pogrzebów w obrębie murów miejskich.
Bibliografia
Ariès P., Geschichte des Todes, (1980).
Becker M. A., Niederösterreichische Landschaften mit historischen Streiflichtern. Schottwien, Gloggnitz, Wartenstein, Hernstein, (1879).
Buchinger G., Die Gründungsüberlieferung, in: Die Wiener Hofburg im Mittelalter. Von der Kastellburg bis zu den Anfängen der Kaiserresidenz, hg. v. M. Schwarz, (2015), S. 82–85.
Buchinger G., Schön D., Schwarz M., Der Bau St. Michaels bis zur Mitte des 13. Jahrhunderts, in: Die Wiener Hofburg im Mittelalter. Von der Kastellburg bis zu den Anfängen der Kaiserresidenz, hg. v. M. Schwarz, (2015), S. 85–107.
Chmel J., Zur Geschichte König Friedrichs des Schönen. Auszüge aus einer Handschrift des 14. Jahrhunderts im k. k. Haus-, Hof- und Staats-Archive. Verpfändungen aus den Jahren 1308 bis 1315, (Archiv für Kunde österreichischer Geschichtsquellen 2, 1849).
Czeike F., Historisches Lexikon Wien, 4 (1995).
Dehio Wien. I. Bezirk – Innere Stadt, (2003).
Gugitz G., Österreichs Gnadenstätten in Kult und Brauch, 1 (1955).
Hengerer M. S., Zur symbolischen Dimension eines sozialen Phänomens: Adelsgräber in der Residenz (Wien im 17. Jahrhundert), in: Wien im Dreißigjährigen Krieg. Bevölkerung – Gesellschaft – Kultur – Konfession, hg. v. A. Weigl, (2001), S. 250–352.
Hormayr J., Wien – seine Geschichte und Denkwürdigkeiten, 2 (1823).
Kieslinger A., Der Bau von St. Michael und seine Geschichte, „Jahrbuch des Vereines für Geschichte der Stadt Wien“, 10 (1953), S. 1–74.
Knispel F., Zur Geschichte der Friedhöfe in Wien, 1 (1995).
Lind K., Die St. Michaelskirche zu Wien, in: Berichte und Mittheilungen des Altertums-Vereines zu Wien, (1859), S. 1–59.
Maisel W., Rechtsarchäologie Europas, (1990).
Mitis O., Studien zum Älteren Österreichischen Urkundenwesen, (1912).
Oettinger K., Das Werden Wiens, (1951).
Opll F., Alte Grenzen im Wiener Raum, (1986).
Perger R., Baugeschichte und Ausstattung bis 1626 nach schriftlichen Quellen, in: St. Michael 1288–1988. Stadtpfarrkirche und Künstlerpfarre von Wien, (1988), S. 74–105.
Posch W., Die Michaelergruft in Wien, (1981).
Posch W., Die Sarginschriften der Michaelergruft zu Wien, (1983).
Posch W., Seelsorge und Glaubenswelten zu St. Michael im Wandel der Zeiten, in: St. Michael 1288–1988. Stadtpfarrkirche und Künstlerpfarre von Wien, (1988), S. 47–54.
Rainer A., Die Michaeler Gruft. Retten, was zu retten ist, (2005).
Schnerich A., Wiens Kirchen und Kapellen, (1921).
Wagner-Rieger R., Das Wiener Bürgerhaus des Barock und Klassizismus, (1957).
Weißensteiner J., Die Pfarre St. Michael im Rahmen des Bistums Wien, in: St. Michael 1288–1988. Stadtpfarrkirche und Künstlerpfarre von Wien, (1988), S. 35–46.
Wißgrill F. K., Schauplatz des landsässigen Nieder-Oesterreichischen Adels vom Herren- und Ritterstande, 5 (1804).
Pobrania
Sklep wydawnictwa:
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Licencja
Autor zgłaszający tekst do publikacji zobowiązany jest do ujawnienia wszystkich autorów uczestniczących w przygotowaniu tekstu oraz (jeśli dotyczy) wskazanie źródeł finansowania publikacji, wkładzie instytucji naukowo-badawczych, stowarzyszeń i innych podmiotów („financial disclosure”). W wypadku tekstów przygotowanych przez dwóch lub wielu Autorów, Autorzy zobowiązani są do przesłania do Redakcji oświadczenia o wkładzie poszczególnych Autorów w powstanie publikacji (z podaniem ich afiliacji oraz wskazaniem Autora/Autorów koncepcji, założeń, metod itp.). Główną odpowiedzialność za tekst ponosi Autor zgłaszający go Redakcji.
Informujemy, że Redakcja Biuletynu Polskiej Misji Historycznej korzysta z programu antyplagiatowego iThenticate, od 2016 roku każdy artykuł jest sprawdzany pod względem oryginalności. Redakcja oświadcza, że wykryte przypadki nierzetelności naukowej będą dokumentowane oraz upubliczniane poprzez powiadomienie odpowiednich podmiotów (instytucje zatrudniające Autorów, instytucje i stowarzyszenia naukowe itp.).
Autorzy/Autorki przesyłając artykuł przez stronę APCz składają oświadczenia dotyczące praw autorskich oraz przygotowania artykułu zgodnie z zasadami etycznymi dla prac naukowych. Oswiadczenie jest także dostępne w formie dokumentu word (oświadczenie).
Statystyki
Liczba wyświetleń i pobrań: 825
Liczba cytowań: 0
