Problemy odbudowy kościoła pw. św. Mikołaja w Wolinie w latach 1989–2000

Abstrakt

Można z dużym prawdopodobieństwem stwierdzić, że na terenie obecnej archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej (dawne województwo szczecińskie) w czasie drugiej wojny światowej w ruinę obrócono około 200 budowli sakralnych. Odbudowa kościoła p.w. św. Mikołaja w Wolinie to jeden z przykładów długoletniej i słusznie podjętej batalii na rzecz ratowania i odbudowy pomników architektury minionych epok, pamiątek świadczących o dorobku artystycznym Pomorza Zachodniego, zabytków stanowiących dziedzictwo kulturowe ludzkości. Sama odbudowa (rekonstrukcja) zabytkowej architektury jest dyskusyjnym zagadnieniem, jednak po drugiej wojnie światowej, jako pewien fenomen, była uzasadniona. Dawne kierunki myśli konserwatorskiej, które sprawdzały się w „zwykłych czasach”, nie wytrzymywały zderzenia z przekonaniem, że nie powinno się zachowywać ruin wojennych. W przypadku budowli sakralnych istotnym czynnikiem wpływającym na stan ich zachowania oraz odbudowę były relacje między państwem a Kościołem katolickim oraz polityka władz państwowych, w tym służb konserwatorskich. Po długoletnich staraniach, w 1988 roku ruiny świątyni św. Mikołaja zostały przekazane Kościołowi katolickiemu. Zespół architektów przygotowując projekt odbudowy kierował się wyznaczoną przez konserwatora wojewódzkiego w Szczecinie generalną zasadą rekonstrukcji bryły kościoła według stanu sprzed 1945 roku. Prace przy odbudowie zakończono w 2000 roku.