O semiotyce okładek frontowych w wydaniach zbiorów wierszy Rafała Wojaczka

Abstrakt

W artykule omówiono pierwsze strony okładek zbiorów wierszy Rafała Wojaczka (1945–1971) publikowanych zarówno za jego życia, jak i pośmiertnie, aż do dzisiaj. Autor szczegółowo prześledził historię okładek wydań w Polsce: od książkowego debiutu poety w 1969 roku aż po publikację całej twórczości w 2014 roku i utworów nieznanych w 2016 roku. Po w przeważającej mierze chronologicznej prezentacji i interpretacji semiotyki poszczególnych okładek wskazano dominujące tendencje oraz dokonano próby ich klasyfikacji. Wniosek, jaki nasuwa się po zestawieniu ze sobą zgromadzonego materiału empirycznego, wskazuje na kilka sposobów opracowywania graficznego okładek zbiorów poetyckich wynikających z obowiązujących konwencji. Autor dowodzi przy tym pozornie oczywistej tezy, że dominującą konwencją takiego opracowania w wypadku Rafała Wojaczka, a więc poety bardzo rozpoznawalnego, jest ilustrowanie pierwszej strony okładki jego wizerunkiem. Inaczej dzieje się z poetyckimi debiutami książkowymi oraz kolejnymi publikacjami poetek i poetów spoza tzw. mainstreamu. Dopiero wydawca twórczości poety/poetki o mocno ugruntowanej pozycji może używać jego/jej wizerunku jako swoistego znaku firmowego działającego na tych samym zasadach co nazwisko autora/autorki, a nawet wzmacniać je marketingowo.