„Nie gniewaj się na mnie, że gderzę i zrzędzę”. Listy Władysława Witwickiego do Romana Ingardena (wybór)

Abstrakt

Wśród korespondencji Romana Ingardena z polskimi uczonymi zachowało się czterdzieści listów Władysława Witwickiego do autora Sporu o istnienie świata, powstałych w okresie 1918–1923 (pierwszy zachowany list jest opatrzony datą 28 maja 1918 roku, ostatni zaś został napisany 12 lutego 1923 roku). Listy Władysława Witwickiego do Romana Ingardena są bez wątpienia „filozoficzne”. Rozpiętość tematów poruszanych przez autora Wiary oświeconych jest duża – od polemiki na temat pojęcia fenomenu (list z 31 maja 1919 roku), ostre opinie na temat Leona Chwistka (23 kwietnia 1922 roku, 17 maja 1922 roku), aż po koncepcje przedmiotu, tożsamości i istoty (1 września 1922 roku, 26 września 1922 roku, 25 grudnia 1922 roku). Zaprezentowane trzy listy polskiego psychologa i filozofa wpisują się w nurt jego korespondencyjnych polemik filozoficznych z autorem Sporu o istnienie świata. Dwa pierwsze listy, z 23 kwietnia 1922 roku i 17 maja 1922 roku, dotyczą Leona Chwistka – a w szczególności jego artykułu Wielość rzeczywistości w sztuce, który ukazał się w „Maskach” w 1918 roku, oraz słynnego manifestu futuryzmu Nuż w bżuhu. W liście z 25 grudnia 1922 roku Witwicki przeprowadza zaś krytyczną analizę artykułu Ingardena pt. Spór o istotę filozofii, opublikowanego w „Przeglądzie Warszawskim” w 1922 roku.