Seria literacka „Czytam sobie” wydawnictwa Egmont – specjalne teksty w specjalnym opracowaniu
DOI:
https://doi.org/10.12775/SE.2020.00031Słowa kluczowe
literatura dla dzieci, książki dla dzieci, nauka czytania, proces wydawniczy, Egmont, “Czytam sobie”Abstrakt
Artykuł został poświęcony popularnej i wielokrotnie nagradzanej serii wydawniczej „Czytam sobie” oficyny Egmont. Seria ma ułatwiać naukę czytania dzieciom w wieku 5–7 lat oraz rozbudzać ich zainteresowania czytelnicze przez dostarczanie tekstów o wysokiej jakości literackiej oraz zróżnicowanym poziomie trudności (dostosowanym do następnych etapów nauki czytania). W artykule omówiono szczegółowe założenia serii, a następnie poddano analizie jej model edytorski i strukturę wchodzących w jej skład publikacji. Konkretny cel edukacyjny decyduje bowiem zarówno o treści i formie utworów (ich długości, ukształtowaniu językowym i formalno-strukturalnym), jak i formie ich udostępnienia początkującemu czytelnikowi. W niewielkich, poręcznych, ilustrowanych książeczkach tekst literacki zostaje obudowany licznymi materiałami, które nie tylko ułatwiają jego odbiór, ale też spełniają dodatkową funkcję poznawczą, edukacyjną, a także motywującą i angażującą emocjonalnie. Zastosowane w serii konkretne rozwiązania zostały poddane ocenie z perspektywy metodyki nauki czytania oraz standardów edytorskich książki dla dzieci.
Bibliografia
Adamczykowa Z., 2008, Literatura „czwarta” – w kręgu zagadnień teoretycznych, w: Literatura dla dzieci i młodzieży (po roku 1980), red. K. Heska-Kwaśniewicz, Katowice, s. 13–43.
Czabanowska-Wróbel A., 2016, Literatura dla dzieci – więcej pytań niż odpowiedzi, „Polonistyka. Innowacje”, nr 3, s. 83–88, https://pressto.amu.edu.pl/index.php/pi/article/view/5555/5636 (dostęp: 28.08.2019).
Encyklopedia książki, 2017, red. A. Migoniowa, M. Skalska-Zlat, Wrocław.
Garbal Ł., 2011, Edytorstwo. Jak wydawać współczesne teksty literackie, Warszawa.
Jurek A., 2012, Rozwój dziecka a metody nauczania czytania i pisania, Gdańsk.
Krasowicz-Kupis G., 2011, Poznawcze i społeczne uwarunkowania osiągnięć w czytaniu sześciolatków, „Studia Pedagogiczne. Problemy Społeczne, Edukacyjne i Artystyczne”, s. 159–172.
Kromka M., Ptaśnik-Cholewa K., 2015, Rola rodziców w rozbudzaniu postaw czytelniczych dziecka w kontekście czasu wolnego, „Edukacja Elementarna w Teorii i Praktyce”, nr 1, s. 73–94.
Loth R., 2008, Podstawowe pojęcia i problemy tekstologii i edytorstwa naukowego, Warszawa.
Mazepa-Domagała B., 2008, O ilustracji w książce literackiej dla dzieci, w: Literatura dla dzieci i młodzieży (po roku 1980), red. K. Heska-Kwaśniewicz, Katowice, s. 327–343.
Murawska B., 2011, Pozwólmy dzieciom czytać, Warszawa, http://biblioteka-krk.ibe.edu.pl/opac_css/doc_num.php?explnum_id=846 (dostęp: 28.08.2019).
Sochacka K., 2004, Rozwój umiejętności czytania, Białystok.
Stanecka Z., Bez ogonków i dwuznaków, czyli o pisaniu do serii „Czytam sobie”, https://czytamsobie.pl/tworczosc_art02.php (dostęp: 28.08.2019).
Trzynadlowski J., 1976, Tekst, język, opracowanie, Warszawa.
Wolański A., 2008, Edycja tekstów. Praktyczny poradnik, Warszawa.
Zarych E., 2017, Po co dzieciom przypisy? Rola przypisów w książkach dla młodego czytelnika, „Sztuka Edycji. Studia Tekstologiczne i Edytorskie”, nr 2 (12): Filozofia przypisów, pod red. M. Bizior-Dombrowskiej i B. Kuczkowskiego, s. 107–124.
Zbróg Z., 2009, W poszukiwaniu najlepszej strategii nauki czytania, „Studia Pedagogiczne. Problemy Społeczne, Edukacyjne i Artystyczne”, s. 119–143.
Zok-Smoła A., 2015, „Wielka księga. Czytam sobie”. O języku tekstów dla debiutujących czytelników, w: (Przed)szkolne spotkania z lekturą, red. B. Niesporek-Szamburska, M. Wójcik-Dudek, Katowice, s. 97–110.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Statystyki
Liczba wyświetleń i pobrań: 711
Liczba cytowań: 0