Problemy edytorskie wydania Zbioru mniejszego poezji polskich drobniejszych Józefa Epifaniego Minasowicza
DOI:
https://doi.org/10.12775/SE.2018.0017Słowa kluczowe
Józef Epifani Minasowicz, Zbiór mniejszy poezji polskich drobniejszych, poezja polska XVIII wieku, oświecenie, czasy saskie, edytorstwo naukoweAbstrakt
Artykuł jest opisem propozycji wydania krytycznego Zbioru mniejszego poezji polskich drobniejszych Józefa Epifaniego Minasowicza, polskiego poety późnej epoki saskiej i czasów stanisławowskich. Autorka opisuje w nim problemy, z jakimi musi zmierzyć się wydawca tekstów dawnych, pragnący przybliżyć spuściznę poety, który pozostawił po sobie tak ogromny dorobek literacki. Zbiór liczy ponad 270 stron i jest najmniejszym tomem poezji w twórczości Minasowicza, który był poetą, tłumaczem, redaktorem i wydawcą niezwykle pracowitym, docenianym przez współczesnych, a dziś prawie zupełnie zapomnianym. W artykule przedstawiono najistotniejsze problemy dotyczące przygotowywanej edycji, takie jak: wybór rodzaju wydania, reprezentatywność zbioru, zasady opracowania. Na uwagę zasługuje idealna dla edytora sytuacja, w której autor wielu obszernych tomów o niewysokiej wartości literackiej, a jednocześnie zasługujący na uwagę współczesnych czytelników, sam przygotował wybór swojej twórczości: podzielony na mniejsze jednostki, usystematyzowany, opatrzony objaśnieniami. Jedynie taki właśnie autorski wybór pozwala na przygotowanie edycji krytycznej, a tylko takie wydanie jest poznawczo przydatne. W rozważaniach pojawiają się także wątpliwości związane z reprezentatywnością zbioru, które autorka przeciwstawia korzyściom płynącym z przybliżenia sylwetki XVIII-wiecznego poety.
Bibliografia
Aleksandrowska E., 1992, Minasowicz, w: Pisarze polskiego oświecenia, t. 1, pod red. T. Kostkiewiczowej i Z. Golińskiego, Warszawa.
Bibliografia literatury polskiej „Nowy Korbut”, 1967, t. 5, oprac. E. Aleksandrowska z zespołem, Warszawa.
Dawni pisarze polscy od początków piśmiennictwa do Młodej Polski. Przewodnik biograficzny i bibliograficzny, 2000, t. 3, koordyn. całości R. Loth, red. działu oświecenia E. Aleksandrowska, Warszawa.
Górski K., 1978, Tekstologia i edytorstwo dzieł literackich, Warszawa.
Janocki J. D., 1755, Lexicon derer itztlebenden Gelehrten in Polen, Breslau.
Juvènal, 1996, Satires, oprac. P. de Lambriolle i F. Villeneuve, Paryż.
Marini G. A., 1653, Calloandro fedele, Rzym.
Minasowicz J. E., 1776, Myśli moralne o przymiotach niewiasty zamężnej, Warszawa.
Minasowicz J. E., 1782, Zbiór mniejszy poezji polskich drobniejszych albo Suplement do zbioru większego rytmów ojczystych wydanego w II tomach a w IV częściach w Warszawie R.P. 1755–1756, przydane są na końcu łacińskie tegoż autora poezye etc., Warszawa.
Pieśni wszystkie Horacjusza, przekładania różnych, 1773, Warszawa.
Pieśni wszystkie Horacyusza przekładania różnych, 1773, t. 1–2, Warszawa.
Piskała M., 2013, Nimis poeta. Obraz grafomana w dawnej epigramatyce, „Śląskie Studia Polonistyczne”, nr 4.
Puchowski K., 1999, Edukacja historyczna w jezuickich kolegiach Rzeczypospolitej, 1656–1773, Gdańsk.
Quintus Horatius Flaccus, 1996, Ars Poetica, w: Horacy, Dzieła wszystkie, oprac. A. Lam, Warszawa.
Sękowski J., 1959, Trzej satyrycy rzymscy, oprac. Lidia Winniczuk, Warszawa.
Stasiak A., 2005, Przedmonarchistyczna idea oświeceniowego patriotyzmu, „Roczniki Humanistyczne”, nr 53.
Szymonowic Sz., 1770, Sielanka IX, w: Sielanki polskie z różnych autorów zebrane, a teraz świeżo dla pożytku i zabawy czytelników przedrukowane, Warszawa.
Wiśniewska-Grabarczyk A., 2015, „Pragmatographia de legitimo usu ambrozji tureckiej”, czyli rozważania Tadeusza Krusińskiego o kawie, „Przegląd Orientalistyczny”, nr 3–4.
Wolska B., 2013, Horacy okolicznościowy i użytkowy, „Napis”, S. 19.
Wójcicki J., 1994, Poetyckie reakcje na porwanie Stanisława Augusta Poniatowskiego, „Napis”, seria 1.
Wójcicki J., 2011, Franciszek Dionizy Kniaźnin „Po większej części przed światem nie zgasnę. Przekłady z Horacego”, Kraków („Biblioteka Aretuzy”, t. 5).
Załuski J. A., 1754, Bibliotheca poetarum polonorum, qui patrio sermone scripserunt, Warszawa.
Zebranie rytmów przez wierszopisów żyjących lub naszego wieku zeszłych pisanych, 1752–1756, t. 4–5, Warszawa.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Statystyki
Liczba wyświetleń i pobrań: 373
Liczba cytowań: 0
