Norwid wobec ilustracji i sztuki ilustratorskiej

Abstrakt

Tekst dotyczy mało znanej dziedziny działalności plastycznej Cypriana Norwida – ilustratorstwa. Przedstawia on i charakteryzuje nie tylko ilustracje twórcy Solo, ale także jego oceny i poglądy metakrytyczne na ten temat. Artykuł wskazuje, że chociaż ilustracja stanowi element incydentalny w twórczości plastycznej Norwida, pojawia się w niej stale. Była zapewne nie tylko wyzwaniem twórczym, ale także pokusą: stwarzała bowiem całkiem realną szansę zarobkowania, poprawienia nie najlepszej sytuacji egzystencjalnej, umożliwiała, co pokazują biografie słynnych ilustratorów tamtego czasu, stabilizację. Norwid miał też w tym zakresie niemały – jak się wydaje – talent. Nawet wielu współczesnych, przekreślając poetyckie zdolności autora Rzeczy o wolności słowa, wskazywało jednocześnie na jego duże możliwości w zakresie ilustratorstwa. Trudno byłoby określić Norwida mianem ilustratora w pełnym sensie tego słowa – bywał nim od czasu do czasu, nigdy jednak nie poświęcił się tej dziedzinie sztuki w sposób pełny i absolutny. Autorka tekstu stara się pokazać, że Norwid, wkraczając na pole sztuki ilustracyjnej, zrazu się z niej wycofywał, unikał dłuższych i intensywniejszych z nią spotkań.