(T)ropienie. O dwóch notatkach z archiwum Leopolda Buczkowskiego

Abstrakt

W artykule zaproponowano kategorię notatkowości jako charakterystykę zarówno wielomedialnej twórczości Leopolda Buczkowskiego, jak i jego archiwum literackiego zdeponowanego w Muzeum Literatury im. Adama Mickiewicza w Warszawie i opracowanego przez kustosz Małgorzatę Wichowską. Cecha ta została skonfrontowana z analizą wybranych brudnopisów i drobnych notatek Buczkowskiego, zwłaszcza w kontekście fragmentów – nieukończonych i podanych do druku po raz pierwszy w 2022 roku – esejów o sztuce Na tropach sztuki i Od pędzla do dłuta. Poza tym, że są to jedyne znane nam próby wyeksplikowania przez Buczkowskiego zwartej teorii estetycznej, mają również znaczenie dla edycji i pełnego zrozumienia końcowych wpisów ostatniej części Dziennika wojennego. W tekście dowiedziono, że analiza niepublikowanych notatek, drobnych zapisków i brudnopisów kontekstualizuje utwory literackie, ale przede wszystkim przybliża do rekonstrukcji procesu twórczego. W przypadku Buczkowskiego pokrywa się on z poetyką pojedynczych dzieł oraz  estetyką wielomedialnego work in progress, którego element stanowią. Notatki i notatkowość okazują się więc nie tyle marginesami literatury i sztuki, ile ich centrum.