Standaryzacja zapisu treści jako warunek efektywnej praktyki infobrokerskiej

Abstrakt

Edukacja infobrokerska – w postaci zarówno studiów podyplomowych oraz wyprofilowanych specjalności studiów humanistycznych – systematycznie poszerza krąg absolwentów studiów wyższych, zorientowanych w problematyce komunikacji wiedzy na tyle, aby samodzielnie kreować rozwój kultury infobrokerskiej w organizacji. Jest to obszar ważkich działań warunkujących efektywność procesów decyzyjnych, a w konsekwencji możliwość odniesienia sukcesu i uzyskania przewagi nad konkurencją – nowoczesnymi metodami, właściwymi dla organizacji, które partycypują w procesach tworzenia wiedzy, jako produktu finalnego.

Autoryzacja źródeł treści, standaryzacja ich form zapisu, racjonalizacja procesów kumulacji doświadczenia organizacji, dzielenia się wiedzą oraz optymalizacja transparentnych procesów decyzyjnych – to początek listy działań kreujących kulturę organizacji.

Praktyka infobrokerska prowadzi ostatecznie do powstania zapisu określonych treści. Zarówno ta – w postaci klasycznej, ograniczającej się do usługi wyszukiwania określonych informacji, jak i w ujęciu infobrokerstwa systemowego – postrzegającego procesy komunikacji wiedzy w perspektywie problemowej relewancji wiedzy oraz uwarunkowań intelektualno-mentalnych organizacji. Efektywność praktyki infobrokerskiej odnoszona jest zazwyczaj do zawartości treści. Tymczasem standard zapisu treści – już na poziomie nazw plików – pozostaje w bezpośrednim związku z poziomem optymalizacji procesów komunikacji wiedzy. Analizując te standardy poszukujemy optymalnej formy zapisu nazw plików, jako najprostszego, a zarazem najbardziej masowego składnika procesów komunikacji wiedzy. We współczesnych organizacjach procesy te urosły do rangi czynnika krytycznego ich efektywności.