Bizantyńskie inspiracje w kaplicy grobowej Radziwiłłów w Antoninie koło Ostrowa Wielkopolskiego
DOI:
https://doi.org/10.12775/SZiK.2013.006Słowa kluczowe
antonin, neobizantyńska rzeźba, wenecka rzeźba XIX/XX wieku, kopie średniowiecznej rzeźby z Veneto, RadziwiłłowieAbstrakt
Tematem artykułu jest kamienna, architektoniczna, bogato rzeźbiarsko zdobiona konstrukcja, będąca wyposażeniem kaplicy grobowej rodziny Radziwiłłów w Antoninie koło Ostrowa Wielkopolskiego. Cztery kolumny z falistymi kapitelami i arkadą zostały wstawione w przestrzeń architektoniczną wtórnie. Wydarzenie to nie znalazło odzwierciedlenia w historycznych dokumentach.
W literaturze przedmiotu problem antonińskiej przegrody zaistniał tylko marginalnie, przy rozważaniach nad proweniencją architektury kaplicy ufundowanej przez Luizę Radziwiłł z domu Hohenzollern, żonę namiestnika Wielkiego Księstwa Poznańskiego.
Główny problem, jaki został poruszony, to kwestia oryginalności rzeźbionych elementów antonińskiej konstrukcji. Poprzez wskazanie zastosowania pewnych rozwiązań formalnych, pojawiających się po raz pierwszy znacznie później niż w czasach średniowiecznych, udowodniono, że wszystkie marmurowe elementy stanowiące wyposażenie kaplicy są dziewiętnastowiecznym pasticcio, wykonanym przez weneckie warsztaty pracujące podówczas między innymi przy rozbudowie bazyliki św. Marka.
Mistrzowskie wykonanie antonińskich kapiteli oraz czas podwyższenia kaplicy grobowej pozwalają przypuszczać, że omawiany zabytek został zamówiony i ustawiony we wnętrzu w latach dziewięćdziesiątych XIX wieku, ewentualnie na początku XX wieku. Fundatorem tak ciekawej realizacji był zatem Ferdynand Radziwiłł, ówczesny właściciel dóbr przygodzickich, do których należał Antonin.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Statystyki
Liczba wyświetleń i pobrań: 515
Liczba cytowań: 0