MIEJSCE MISTYKI W CYWILIZACJI XXI WIEKU

Abstract

Obserwujemy niezwykłe zjawisko dotyczące człowieka i jego życia w świecie. W miarę postępu cywilizacyjnego mamy do czynienia z coraz większym zagubieniem aksjologicznym i antropologicznym. Bez wątpienia należy przyznać rację kard. Josephowi Ratzingerowi, który mówi o dyktaturze relatywizmu. Efektem tego jest sytuacja, którą św. Jan Paweł II określił mianem „cywilizacji śmierci”. U podstaw znajduje się odrzucenie osoby Boga. Mistyka kojarzy się raczej z praktykami wschodnimi, które są obce duchowi Ewangelii. Równie często współczesny człowiek posługuje się tym słowem, opisując rzeczy, zjawiska, doświadczenia nadzwyczajne, niewytłumaczalne lub takie, które go zachwycają. Jak możemy zauważyć, zatraciło ono głęboki sens religijny oraz duchowy. Mistyka w swojej naturze jest próbą uchwycenia i określenia stanu zjednoczenia człowieka z Bogiem. Możemy powiedzieć, że człowiek będący owocem kreacyjnej woli Boga jest uzdolniony i wyposażony w możliwości dążenia do zjednoczenia z Nim. Analiza stanu cywilizacji XXI wieku skłania nas do potwierdzenia tezy K. Rahnera twierdzącego, że „chrześcijanin XXI wieku albo będzie mistykiem, albo go nie będzie wcale”.