Rozwój teologicznej prawdy o Wniebowzięciu NMP na podstawie liturgii

Sažetak

W artykule została podjęta kwestia ukazania rozwoju teologicznej prawdy o Wniebowzięciu Najświętszej Maryi Panny w liturgii. Śledząc jego treść zauważa się, iż krystalizowanie liturgii zgłębianego dogmatu odbywało się w Kościele zarówno na Wschodzie jak i Zachodzie. Oprócz tego dostrzega się interesującą ewolucję w ramach nazewnictwa święta, gdzie na początku wspomina się o „Pamięci Świętej Maryi” (Memoria Sanctae Mariae), potem dostrzega się nazwę „Zaśnięcie Maryi” (Dormitio, Koimesis), a następnie widzi się już „Wniebowzięcie” (Assumptio). Materiał źródłowy badanego zagadnienia stanowi wybrana polska literatura teologiczna w okresie od uroczystego ogłoszenia Wniebowzięcia (1.11.1950 r.) do 1965 roku. Studiując ją dostrzega się, iż mariolodzy budują swe wypowiedzi na kanwie Pisma Świętego i Tradycji Kościoła. Zgłębiając osiągnięcia polskiej mariologii dostrzega się kreatywną, samodzielną interpretację badanych źródeł. Dzięki temu wspomniani mariolodzy nie zatrzymują się tylko na studiowaniu treści źródeł, lecz sami prezentują nowe rozwiązania, które z kolei stanowią wkład w rozwój myśli mariologicznej.