Instytucjonalny wymiar kurateli sądowej w kształtowaniu poczucia bezpieczeństwa społecznego

Sažetak

Społeczny potencjał bezpieczeństwa, to wypadkowa wielu uwarunkowań i czynników, do których w pierwszej kolejności należy zaliczyć: strukturę społeczną i demograficzną, nierówności, konflikty społeczne, aktywność społeczeństwa obywatelskiego, w tym wszelkiego rodzaju działalność instytucjonalną i pozainstytucjonalną państwa. A zatem kształtowanie poczucia odpowiedzialności za bezpieczeństwo społeczne leży w jego interesie i dotyczy wszystkich obywateli. Z kultury społeczeństwa wyrasta kapitał w postaci wartości i norm współżycia społecznego. Świadomość społeczna połączona z aktywnością, kompetencjami i wysokimi kwalifikacjami człowieka jest nieodzownym elementem warunkującym rozwój społeczeństwa obywatelskiego, dla którego kwestie bezpieczeństwa stanowią fundament egzystencjalny. Zależny jest od wielowymiarowej współpracy podmiotów publicznych, a także od samodzielności myślenia i uczciwości samych obywateli. Ocena norm postępowania współczesnego społeczeństwa bywa niezwykle trudna i złożona. W dobie relatywizmu moralnego i upadku wartości potrzeby bezpieczeństwa społecznego nabierają szczególnego znaczenia. W tej niezwykle skomplikowanej rzeczywistości ochrona jednostki, a szczególnie rodziny, przed wszelkiego rodzaju patologiami społecznymi powinna być fundamentalnym zadaniem państwa i jego instytucji. Bez wątpienia, jedną z nich jest kuratela sądowa, dla której tego typu cele w procesie resocjalizacji nieletnich są najważniejsze. Instytucja, której główne zadania opierają się na działalności wspomagającej, wychowującej i kontrolującej sprawców czynów zabronionych i ich rodziny.