Pawłowa wizja apostolatu w 1 Kor 9

Sažetak

Na wstępie nie można zignorować faktu, że często podważa się autentyczność Pawłowego apostolatu. Nie mniej jednak, Apostoł Narodów był świadom swojego doświadczenia Jezusa Chrystusa, które całkowicie zmieniło jego życie. To stanowiące początek nowej drogi spotkanie, jako akt Bożej łaski, miało zapewnić o prawdziwości misji podjętej przed św. Pawła, co zostało potwierdzone przez pozostałych apostołów. Żywe doświadczenie Zbawiciela wzbudziło apostolską gorliwość św. Pawła, dzięki której założył on liczne gminy. Przepowiadana przezeń Ewangelia została mu powierzona i nie była żadną konfabulacją. Św. Paweł postrzega siebie jako sługę Jahwe, któremu przyświeca cel zgromadzenia raz jeszcze Reszty Izraela, niezależnie od konsekwencji. Apostoł Narodów ma pełną świadomość, że jedyną drogą do osiągnięcia owego zamierzenia jest własne poświęcenie. Z tego względu głosi Dobrą Nowinę nie w duchu ludzkiej mądrości, lecz jako „mądrość Krzyża”, która nieraz prowadzi do wyszydzenia i odrzucenia. Mimo tego zakłada