TEOLOGIA EKUMENICZNA W UJĘCIU KAZIMIERZA HOFFMANNA (1930–1975)

Sažetak

Celem artykułu są uporządkowanie i rekonstrukcja wątków ekumenicznych obecnych w pismach Kazimierza Hoffmanna, układających się w teologię ekumeniczną, którą duchowny uprawiał. W części pierwszej została ukazana katolicka perspektywa teologii ekumenicznej K. Hoffmanna. Część drugą autor poświęcił kościołom i wspólnotom chrześcijańskim oraz perspektywie dialogu. W części trzeciej przedstawił poglądy warszawskiego ekumenisty na Marcina Lutra, próbę rewizji jego teologii oraz założeń reformacji. Wnioski z przeprowadzonych analiz są następujące: Kazimierz Hoffmann ukazuje istotę katolickiej teologii ekumenicznej, dialog Kościoła katolickiego z innymi kościołami i wspólnotami chrześcijańskimi oraz zadania, które wypływają z ekumenizmu. Czyni to, opierając się na soborowym nauczaniu oraz dokumentach Magisterium Kościoła. Warszawski ekumenista zajmuje się kościołami i wspólnotami niekatolickimi, dokonując ich prezentacji, wskazuje na oryginalność myśli oraz wydobywa charakterystyczne cechy, a także główne rysy teologii. Wykorzystawszy literaturę przedmiotu, podejmuje się rewizji poglądów Marcina Lutra oraz założeń reformacji.