Podmiot jako istota społeczno-kulturowa

Abstrakt

Główna teza niniejszego artykułu głosi, że zdolności poznawcze podmiotu uwidaczniają się w jego relacji do innych podmiotów oraz, że konstytutywna dla bycia podmiotem jest jaźń relacyjna. Stajemy się podmiotami w wyniku naszych relacji z innymi, które pozwalają na tworzenie podmiotu zbiorowego – „my”. Jednak by do tego doszło podmiot musi dysponować zdolnością do przyjmowania perspektywy odmiennej niż jego własna. W niniejszym artykule pokazujemy, jak owe relacje zachodzą w praktyce, na przykładzie badań z zakresu psychologii i filozofii. W takim interdyscyplinarnym ujęciu kultura rozumiana jest jako zbiór skumulowanych perspektyw, dzięki którym podmiot dysponuje zdolnością do tworzenia podmiotowości zbiorowej. Zdolność ta ukazuje, w jaki sposób podmiot buduje własną tożsamość w procesie ukulturowienia, np. poprzez uczenie się.

Główna teza niniejszego artykułu głosi, że zdolności poznawcze podmiotu uwidaczniają się w jego relacji do innych podmiotów oraz, że konstytutywna dla bycia podmiotem jest jaźń relacyjna. Stajemy się podmiotami w wyniku naszych relacji z innymi, które pozwalają na tworzenie podmiotu zbiorowego – „my”. Jednak by do tego doszło podmiot musi dysponować zdolnością do przyjmowania perspektywy odmiennej niż jego własna. W niniejszym artykule pokazujemy, jak owe relacje zachodzą w praktyce, na przykładzie badań z zakresu psychologii i filozofii. W takim interdyscyplinarnym ujęciu kultura rozumiana jest jako zbiór skumulowanych perspektyw, dzięki którym podmiot dysponuje zdolnością do tworzenia podmiotowości zbiorowej. Zdolność ta ukazuje, w jaki sposób podmiot buduje własną tożsamość w procesie ukulturowienia, np. poprzez uczenie się.