Konserwatywna krytyka humanitaryzmu. Część druga. Max Scheler, Hannah Arendt

Abstrakt

W drugiej części cyklu artykułów poświęcony krytyce humanitaryzmu zostanie   przedstawione stanowisko M. Schelera i H. Arendt. Scheler skupia się na ukazaniu   fundamentalnej różnicy między etyką chrześcijańską a oświeceniowym egalitaryzmem,   miedzy etyką miłości chrześcijańskiej a świecką etyką umiłowania   ludzkości. Arendt przeprowadza natomiast krytykę ekonomizacji i „socjalizacji”   współczesnej polityki. Filozofka wpisuje etos humanitaryzmu w szerszy kontekst   zmian społecznych i politycznych, obarczając go „winą” za upadek sfery   publicznej i błędy nowoczesnych rewolucji, które zapoznały swój „prawdziwie”   emancypacyjny potencjał.