Filozofia po Husserlu i Heideggerze
DOI:
https://doi.org/10.12775/RF.2014.012Słowa kluczowe
Filozofia, hermeneutyka, analiza języka, kryzys filozofii, koniec filozofiiAbstrakt
Husserl i Heidegger położyli podwaliny pod tzw. fenomenalne i hermeneutyczne ujęcie rzeczywistości. W tym paradygmacie mieści się także idea filozofii jako analizy języka oraz jej postmodernistyczna wizja jako narracji i ich interpretacji. Filozofia stała się nauką ograniczającą się do badania języka jako narracji i gry pojęć. Konsekwencją tego stanu jest teza o końcu filozofii. W tym kontekście pojawia się pytanie: czy możliwe jest jeszcze prawomocne uzasadnienie tezy o uprawianiu filozofii jako poznawania rzeczywistości.
Bibliografia
Heidegger M., Beitrӓge zur Philosophie (vom Ereignis), Vittorio Klostermann, Frankfurt am Main 1989.
Heidegger M., Bycie i Czas, przeł. B. Baran, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1994.
Heidegger M., Onto-teologiczna struktura metafizyki, przeł. J. Mizera, „Logos i Etos” 1991, nr 1.
Heidegger M., Przyczynki do filozofii (Z wydarzania), przeł. B. Baran i J. Mizera, Wydawnictwo Baran i Suszczyński, Kraków 1996.
Husserl E., Idee czystej fenomenologii i fenomenologicznej filozofii, ks. 1, przeł. D. Gierulanka, PWN, Warszawa 1967.
Wodziński C., Heidegger i problem zła, Wydawnictwo Słowo/obraz terytoria, Gdańsk 2007.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Statystyki
Liczba wyświetleń i pobrań: 359
Liczba cytowań: 0