Poświęcenie jako droga ochrony kultury i natury w myśli Rogera Scrutona

Abstrakt

Celem artykułu jest przedstawienie oraz przeanalizowanie głównych myśli Rogera Scrutona dotyczących roli poświęcenia w procesie budowania zdrowej kultury, której prawidłowy rozwój łączy się także z umiejętnością dbania o naturalne środowisko człowieka. Brytyjski filozof zauważa, że obserwowalny współcześnie wieloaspektowy kryzys ma swój początek w nieumiejętności służenia wyższym wartościom – takim jak sacrum i piękno – które stanowiły od zawsze ochronę ludzkiego domu. Realizacja wysokich wartości to droga wymagająca ofiary, ale też jedyna, która obronić może naszą cywilizację przed destrukcją. Wiąże się ona z podjęciem wysiłku kształcenia estetycznego i duchowego, a także umiejętnością rezygnacji z silnych żądz autoprezentacji, nieograniczonego używania, profanacji wartości, które stawiają, wydawać by się mogło, zbyt wysokie wymagania. Poświecenie w rozumieniu Scrutona to zarazem podstawowa kategoria sztuki wysokiej oraz jeden z kluczowych filarów ojkofilii.