Umowa o pracę na czas określony po nowelizacji w 2016 r.

Sažetak

Fundament umowy o pracę na czas określony sięga okresu, zanim sama gałąź prawa pracy wyodrębniła się spod reżimu regulacji cywilnej i administracyjnej. Z biegiem lat, kształt tej podstawy nawiązania stosunku pracy zmieniał się pod wpływem różnych czynników, w szczególności wytycznych kreowanych na obszarze pozakrajowym. W związku z tym najbardziej intensywny rozwój obserwuje się w tzw. okresie unijnym, trwającym nieprzerwanie od lat 90. XX w. Ostatnią zmianą w przedmiocie rozważań, stanowiącą swoistą konkluzję dotychczasowego spojrzenia na umowę o pracę na czas określony, jest nowelizacja wprowadzona ustawą z dnia 25 czerwca 2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks pracy i niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2015 r. poz. 1220).  To właśnie w jej perspektywie, nie porzucając jednak całokształtu dorobku legislacyjnego i doktrynalnego, autor pragnie poruszyć takie zagadnienia jak klarowność pojmowania tej instytucji, ekspansja umowy bezterminowej na kształt umowy o pracę na czas określony, zasada limitacji i długość umów w przypadku stosowania wyjątków od powyższej zasady. Ponadto celem niniejszego opracowania jest dwutorowa ocena stabilności zatrudnienia na podstawie umowy o pracę na czas określony.