Wpływ metody Mckenziego na nasilenie i lokalizację bólu u pacjentów z dyskopatią odcinka lędźwiowo-krzyżowego

Abstrakt

Dyskopatia odcinka lędźwiowo-krzyżowego kręgosłupa stanowi poważny problem społeczny i ekonomiczny zarówno w naszym kraju jak i na świecie. Nasilenie dolegliwości bólowych w znaczny sposób upośledzają wykonywanie podstawowych czynności składających się, na jakość życia, takich jak: ubieranie, chodzenie, siedzenie, spanie, podróżowanie, życie seksualne i socjalne.

Celem pracy jest zbadanie wpływu rehabilitacji prowadzonej metodą McKenziego na wielkość i lokalizację dolegliwości bólowych.

Badaniem objęto 45 pacjentów leczonych z powodu dolegliwości bólowych towarzyszących dyskopatii odcinka lędźwiowo-krzyżowego, u których do oceny bólu zastosowano analogową skalę VAS.

Nie stwierdzono wpływu płci, wieku i liczby epizodów bólowych na lokalizację bólu. Dolegliwości bólowe narastały przy zginaniu (95, 6%; N=43), wstawaniu (88, 9%; N=40) i staniu (48, 9%; N=22), a zmniejszały w trakcie leżenia (77, 8%; N=35) i chodzenia (73, 3%; N=33). Leczenie metodą McKenziego wpłynęło istotnie statystycznie na lokalizację bólu, gdyż przed terapią pacjenci odczuwali ból: w obrębie goleni i stopy (40%; N=18), uda (36%; N=16) i krzyża (24%; N=11), a po terapii proporcje te kształtowały się odpowiednio: 0%: 4% : 29%, a u 67% nie występowały dolegliwości bólowe. Dolegliwości bólowe oceniane w skali VAS zmniejszyły się istotnie z 6, 58± 1, 6 do 0,76 ±0,86. Liczba pacjentów przyjmujących leki przeciwbólowe doraźnie (66, 7%; N=30) i stale (22, 2%; N=10) po terapii ograniczyła się tylko do 1 pacjenta przyjmującego leki doraźnie (2, 22%; N=1).

Terapia McKenziego zmniejsza w stopniu istotnym nasilenie dolegliwości bólowych związanych z dyskopatią odcinka lędźwiowo-krzyżowego, a także ogranicza ich zasięg.