Morfologiczne i funkcjonalne efekty treningu oporowego i wysokiej aktywności fizycznej o charakterze rekreacyjnym u młodych mężczyzn

Abstrakt

Różnorodne ćwiczenia fizyczne mają znaczący wpływ na skład ciała, funkcjonowanie mięśni, kości i stawów oraz kształtowanie wydolności fizycznej człowieka w różnych okresach ontogenezy. Celem podjętych badań była ocena efektów morfologicznych i funkcjonalnych treningu oporowego stosowanego przez kulturystów amatorów na tle osób deklarujących wysoką aktywność fizyczną o charakterze rekreacyjnym. Materiał badawczy stanowią wyniki pomiarów 31 kulturystów amatorów oraz 33 studentów Akademii Wychowania Fizycznego, którzy deklarowali wysoką aktywność fizyczną o charakterze rekreacyjnym. Wiek badanych mieści się w przedziale 21-24 lata. Do badań uwzględniono cechy antropometryczne (wysokości, szerokości, obwody i fałdy skórno-tłuszczowe). Zawartość tłuszczu określono metodą antropometryczną. Określono poziom rozwoju trzech komponentów budowy: endomorfii, mezomorfii i ektomorfii. Zmierzono także siłę ścisku ręki prawej i lewej, która określa siłę statyczną mięśni przedramienia. Średnia wysokość ciała ani jej składowe, tzn. długość korpusu ciała i kończyn dolnych nie różnią istotnie badanych kulturystów i studentów. Wyraźne różnice występują natomiast w przypadku masy ciała, która kształtuje się na korzyść kulturystów. Kulturyści dominują istotnie nad grupą studentów pod względem szerokości barków, klatki piersiowej oraz szerokości międzyrylcowej i kolanowej. Bardzo wyraźnie różnią obie grupy także cechy opisujące rozwój umięśnienia w obrębie górnej części tułowia, obręczy barkowej i kończyn górnych. Endomorfia i mezomorfia osiągają wyższe wartości u kulturystów. Natomiast studenci charakteryzują się większą smukłością ciała. Siła ścisku ręki prawej i lewej jest istotnie wyższa u kulturystów. Badania dowiodły, że zarówno systematyczne ćwiczenia fizyczne o charakterze rekreacyjnym (biegi, pływanie, jazda na rowerze), jak i trening oporowy wpływają pozytywnie na kształtowanie się prawidłowych stosunków tkankowych, poprawę sprawności oddechowej oraz możliwości siłowych człowieka.