POWTARZALNOŚĆ INTRARATER MANUALNEGO BADANIA OPORU TKANKOWEGO DLA MIĘŚNIA TRÓJGŁOWEGO ŁYDKI

Abstrakt

Pierwszy opór podczas biernego wydłużania mięśni jest bardzo istotnym czynnikiem zarówno w diagnostyce, jak i w terapii wielu schorzeń układu ruchu. Wiele metod terapeutycznych wykorzystuje tą specyficzna długość mięśnia jako punkt odniesienia w wykonywanych technikach. Wszystkie one zakładają że terapeuta jest w stanie wyczuć moment pierwszego oporu podczas manualnego testowania mięśni w sposób dokładny i powtarzalny. W przedstawianej pracy to założenie w części powtarzalności oceny poddane zostanie weryfikacji. W pracy wykorzystano wyniki 34 badań, przeprowadzonych na 17 uczestnikach, zarówno kobietach jak i mężczyznach, o średniej wieku 35,6 (±8,5). Każdy test składał się trzech prób wykonania biernego zgięcia grzbietowego stopy, wykonywanych przez jednego terapeutę, doświadczonego w pracy z pacjentami z zaburzeniami ruchu. Kąt w stawie skokowym oraz szacowana długość mięśnia trójgłowego łydki była zapisywana w czasie rzeczywistym przez system ZEBRIS wyposażony w zestaw 4 aktywnych markerów ultradźwiękowych. Wyniki badania pokazują że zarówno odchylenie standardowe jak i rozbieżność między skrajnymi wynikami w poszczególnych testach zarówno dla zgięcia w stawie, jak i długości mięśnia wyniosło poniżej odpowiednio 1 stopnia i 1 milimetra. Wartość średnia błędu standardowego podczas pomiaru poszczególnych testach zarówno dla zgięcia w stawie jak i długości mięśnia wyniosła poniżej odpowiednio 0,5 stopnia i 0,5 milimetra. To prowadzi do wniosku że manualne testowanie pierwszego oporu mięśnia podczas biernego ruchu wykonywane przez doświadczonego terapeutę cechuje się bardzo dobrą powtarzalnością.