Puer existens. Przełamanie figury wiecznego dziecka w komiksie prasowym na przykładzie Calvina i Hobbesa Billa Wattersona

Apstrakt

Praca przedstawia spojrzenie na komiks Billa Wattersona Calvin i Hobbes z punktu widzenia filozofii i psychologii egzystencjalistycznej. W ten sposób pokazane zostaje, że mimo zanurzenia Calvina i Hobbesa w tradycji gatunkowej komiksu prasowego, która zakłada między innymi niestarzenia się bohaterów, to postać Calvina wymyka się tradycyjnemu odczytaniu jako figury puer aeternus, figury wiecznego dziecka. Z pozoru chłopiec dobrze się w nią wpisuje, żyjąc rytmem pór roku w sielankowo-arkadyjskiej okolicy. Mimo to regularnie w komiksie natrafiamy na pęknięcia, które stawiają chłopca w sytuacjach (rozumianych zgodnie z myślą Karla Jaspersa). Musi wówczas dokonywać wyborów, tym samym stwarzając siebie. Podążając za wypracowaną przez Clémentine Beauvais koncepcją puer existens, nawiązającą do myśli Jeana Paula Sartre'a, praca przedstawia zatem Calvina nie jako wieczne dziecko, ale właśnie jako puer existens, dziecko wrzucone w świat, które za sprawą podejmowanych przez siebie wyborów stwarza siebie i buduje otaczający je świat.