Juliana Przybosia zwycięstwo i przegrana teorii ekwiwalentyzowania: profesor gimnazjum i uczennica – „siwa świszczypała” i córeczka
DOI:
https://doi.org/10.12775/LL.4-5.2018.002Słowa kluczowe
ekwiwalentyzacja, Julian Przyboś, dzieckoAbstrakt
Czesława Miłosza diagnozę emocji Juliana Przybosia, zwerbalizowaną słowami „Żadne szaleństwo serca mu nie zżarło”, można zakwestionować: przekreślają ją dwa fakty biograficzne: Marzena Skotnicówna oraz Uta Przyboś (oraz dwie córki z pierwszego małżeństwa). O ile wiersz Z Tatr był zwycięstwem teorii ekwiwalentyzowania, to Wiersze dla Uty oraz Wiersze i obrazki stały się jej przegraną. Tylko miłość dziecka sprawiła, że w latach młodości Przybosia programowy „wstyd uczuć” na starość został odrzucony przez Słowiarza, który zanim o sobie powiedział „Krzywousty”, w wierszu Dziecko i paw nazwał siebie „siwą świszczypałą”.
Bibliografia
ABRAMOWSKA, J. (1994). Jednak autor! Skromna propozycja na okres przejściowy. „Teksty Drugie”, nr 2.
BALCERZAN, E. (1989). Wstęp. W: J. Przyboś, Sytuacje liryczne. Wybór poezji (wstęp E. Balcerzan, wybór E. Balcerzan, A. Legeżyńska, komentarze A. Legeżyńska). Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich.
DUK, J. (1999–2000–2001). Temat „dziecięcy” w twórczości Juliana Przybosia. „Prace Naukowe. Pedagogika”, nr 8–9–10.
HESKA-KWAŚNIEWICZ, K. (1981). Poeta i dziecko (o Julianie Przybosiu). W: Z. Adamczykowa przy współpracy K. Heske-Kwaśniewicz (red.), Szkice z literatury dla dzieci i młodzieży. Katowice: Uniwersytet Śląski.
HESKA-KWAŚNIEWICZ, K. (1978). Wokół genezy i tekstu „Z Tatr” Juliana Przybosia. „Profile”, nr 10.
KWIATKOWSKI, J. (1984). Przedmowa. W: J. Przyboś, Utwory poetyckie (oprac. R. Skręt), t. 1. Kraków: Wydawnictwo Literackie.
MIŁOSZ, Cz. (2001). Traktat poetycki z moim komentarzem. Kraków: Wydawnictwo Literackie
OBREMSKI, K. (2011). Zamarła Turnia, siostry Skotnicówny i ekwiwalentyzowanie: „Z Tatr” Juliana Przybosia. „Pamiętnik Literacki”, CII, z. 2.
PRZYBOŚ, J. (1984). Utwory poetyckie. Zbiór (oprac. R. Skręt), t. 1-2. Kraków: Wydawnictwo Literackie.
PRZYBOŚ, J. (2010), Chamuły poezji. W: D. Kozicka (wybór, wstęp, opracowanie) „Chamuły”, „gnidy”, „przemilczacze”… Antologia dwudziestowiecznego pamfletu polskiego. Kraków: TAIWPN UNIVERSITAS.
PRZYBOŚ, J. (1967). Uwaga! Sztuka dziecka (Na marginesie książki Suchodolskiego). W: Sens poetycki, t. I, wyd. drugie powiększone. Kraków: Wydawnictwo Literackie.
PRZYBOŚ, J, PRZYBOŚ, U. (1970). Wiersze i obrazki. Warszawa: Czytelnik.
PRZYBOŚ, J. (1970). Zapiski bez daty. Warszawa: PIW.
SŁAWIŃSKI, J. (1965). Koncepcja języka poetyckiego Awangardy krakowskiej. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich.
ŻUŁAWSKI, W. (1985). Sygnały ze skalnych ścian. – Tragedie tatrzańskie. – Wędrówki alpejskie – Skalne lato (wstęp G. Woysznis-Terlikowska). Warszawa: Nasza Księgarnia.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Licencja
Prawa autorskie/Copyright Notice
1. Autorzy udzielają wydawcy (Polskiemu Towarzystwu Ludoznawczemu) licencji niewyłącznej na korzystanie z utworu w następujących polach eksploatacji:a) utrwalanie Utworu/przedmiotu prawa pokrewnego;
b) reprodukowanie (zwielokrotnienie) Utworu/przedmiotu prawa pokrewnego drukiem i techniką cyfrową (ebook, audiobook);
c) wprowadzania do obrotu egzemplarzy zwielokrotnionego Utworu/przedmiotu prawa pokrewnego;
d) wprowadzenie Utworu/przedmiotu prawa pokrewnego do pamięci komputera;
e) rozpowszechnianie utworu w wersji elektronicznej w formule open access na licencji Creative Commons (CC BY - ND 3.0).
2. Autorzy udzielają wydawcy licencji nieodpłatnie.
3. Korzystanie przez wydawcę z utworu na ww. polach nie jest ograniczone czasowo, ilościowo i terytorialnie.
Statystyki
Liczba wyświetleń i pobrań: 434
Liczba cytowań: 0