Wizerunki świętych kobiet w wybranych utworach hagiograficznych dla dzieci i młodzieży po 1989 roku

Abstrakt

 Prototypem dla zaprezentowanych wzorców świętych kobiet we współczesnych utworach hagiograficznych dla dzieci staje się Matka Boska, jako matka Jezusa i ucieleśnienie bezgranicznej miłości, dobroci i wierności. Te wartości stanowią rdzeń wszystkich portretów świętych kobiet, bez względu na przyjęte podziały i ich różne drogi dochodzenia do świętości. Odnajdziemy je u oblubienic i mistyczek, u dziewic i męczennic, nauczycielek i wychowawczyń, matek i żon. I to one obok poświęcenia, miłosierdzia oraz umiejętności wpatrywania się w Boga i słuchania Go decydują o spójności portretu świętej kobiety. Służba człowiekowi oznaczała służbę Bogu, wyjście poza własny egoizm, doczesny hedonizm, materializm. Duchowość przyszłych świętych kształtowała religijna atmosfera domu rodzinnego, osobista wrażliwość, a następnie lektura. Łączyła je jeszcze uroda, delikatność, wątłe zdrowie, pogodne usposobienie, uśmiech okazywany ludziom. Niektóre można traktować jako znaki szczególne, pojawiające się we wczesnym dzieciństwie, które już wtedy sugerowały ich odmienność podobnie jak otrzymane dary, np. bilokacji czy otaczająca je światłość i blask. Wizerunki świętych i błogosławionych we współczesnych utworach hagiograficznych dla młodego czytelnika pozostają w zgodzie z poetyką, ale też zmuszają do refleksji nad świadomością celów, przezwyciężaniem słabości i siłą miłości.