Pojęcie depozytariusza niematerialnego dziedzictwa kulturowego w polskim dyskursie heritologicznym

Abstrakt

Artykuł otwiera dyskusję nad rekonstrukcją heritologicznej definicji depozytariusza niematerialnego dziedzictwa kulturowego w polskiej literaturze przedmiotu. Charakter prolegomeny rzutuje na jego strukturę: najpierw zaprezentowane zostają wybrane opisy leksykograficzne semantyki leksemu depozytariusz, następnie fragmenty Konwencji UNESCO w sprawie ochrony niematerialnego dziedzictwa kulturowego z 2003 r. wraz z odnoszącymi się do niej dokumentami i materiałami polskimi. Ich lektura stanowi podstawę do wydobycia kolejnych 32 elementów definicji omawianego terminu. Dają się one ująć w cztery pola działalności depozytariusza: społeczny, aksjologiczny, ochrony dziedzictwa i polityki kulturalnej. W podsumowaniu autorka opisała 4-etapowy proces przemiany społeczności we wspólnotę depozytariuszy, wynikający z podejścia podmiotowego wpisanego w Konwencję UNESCO z 2003 r.: świadomość potrzeby ochrony swojego dziedzictwa niematerialnego, akt woli, oświadczenie woli i działanie. Można przyjąć, że tak wyglądałby proces przemiany dowolnej społeczności we wspólnotę depozytariuszy niematerialnego dziedzictwa kulturowego.