Redakcyjne i edytorskie przedsięwzięcia Ignacego Szydłowskiego. Próba przeglądu

Abstrakt

Ignacy Szydłowski był niewątpliwie jednym z najaktywniejszych uczestników wileńskiego życia umysłowego doby oświeceniowo-romantycznego przełomu. Do licznych sfer jego intelektualnej aktywności włącza się prężną działalność poetycką (zarówno w zakresie twórczości oryginalnej, jak i przekładowej), pedagogiczną, wystąpienia krytyczne oraz przedsięwzięcia redakcyjno-edytorskie. Żaden z wymienionych obszarów tej bogatej spuścizny nie został jednak, jak dotąd, wyczerpująco opisany. W artykule oglądowi został poddany ostatni z nich, obejmujący takie projekty, jak Prawidła wymowy i poezji z dzieł Euzebiusza Słowackiego (pierwsze wydanie: 1826), podręcznik Przykłady stylu polskiego (1827). Przyjrzano się również sposobom redagowania dwóch czasopism: „Tygodnika Wileńskiego” (1815–1822) oraz „Wizerunków i Roztrząsań Naukowych” (1834–1843). Autorka opisuje charakterystyczne dla Szydłowskiego strategie postępowania z tekstami. Podejmuje także próbę odpowiedzi na pytania o jego stosunek do pracy redaktora oraz o miejsce, jakie w biografii klasyka należałoby wyznaczyć tej części jego dorobku.