Doskonałość brulionu. O liryku raptularzowym Juliusza Słowackiego [Nie zapominaj, że kiedyś ubogi] publikowanym w edycjach pod tytułem Do Franciszka Szemiotha

Abstrakt

Dominacja autorytetu edycji wiersza zatytułowanego Do Franciszka Szemiotha jest znacząca, choć opiera się w zasadzie na zaufaniu Antoniemu Małeckiemu, wyrastającym z decyzji, jakie podjął edytor, przygotowując tekst wiersza do druku. Jednakże na równych prawach (jeśli nie większych) trzeba przyjąć znajdujący się w [Raptularzu 1843–1849] brulion utworu [Nie zapominaj, że kiedyś ubogi]. Podwójność lektury tekstu wydaje się nieunikniona. Sytuację tekstologiczną liryku należy uznać za dobrą, ponieważ, mimo dominacji tradycji edytorskiej, zachował się brulion wiersza w swej – można powiedzieć – doskonałej postaci. Czytelnik powinien uwzględnić nie tylko jego wartość, ale także odrębność, która zmusza do poszukiwania sensu wiersza utrwalonego w notatniku osobistym Juliusza Słowackiego, a więc w pewnym sensie poza edycjami.