Cześć i zapomnienie. O historii i metodologii edycji liryków Zygmunta Krasińskiego

Abstrakt

Korespondencję Krasińskiego chętnie czytają m.in. ci, którzy w monografiach jego życia i twórczości natknęli się na wątek burzliwego romansu z Delfiną Potocką. Szalona namiętność, nieporozumienia z ojcem, małżeństwo na siłę, cierpienie i zdrada, wszystkim tym epatują listy poety. Krasiński to jednak autor nie tylko korespondencji, lecz także omawianych w szkołach dramatów, prozy, poematów epickich czy liryki. Dlaczego odbiorca nie miałby znaleźć czegoś interesującego w jego twórczości literackiej? Zapewne mógłby, ale stanąłby przed zadaniem trudniejszym, niż gdyby miał uczynić coś podobnego z twórczością innych romantyków. Okazałoby się, że po 1945 roku wydawcy popularyzowali głównie jego dramaty. Gros wydań zbiorowych pism poety ukazało się przed 1939 rokiem i dostęp do nich jest utrudniony, podczas gdy dzieła np. Adama Mickiewicza, Juliusza Słowackiego czy Cypriana Norwida były drukowane wielokrotnie w okresie PRL-u i w późniejszych latach.