Sztuka Edycji
Jana Karola Dachnowskiego Epos nuptiale oraz Hymen weselny
DOI: http://dx.doi.org/10.12775/SE.2018.0024
Abstrakt
Artykuł jest edycją krytyczną niepublikowanych dotąd w całości dwóch epitalamiów epickich Jana Karola Dachnowskiego, barokowego poety minorum gentium. Epos nuptiale znalazł się w Talamodii wydanej w 1620 roku, a Hymen weselny w Filantropii z 1631 roku. Oba teksty wykazują filiacje z tekstami antycznymi. Pierwszy z nich wzorowany jest na Klaudianowym Epithalamium dictum Palladio et Celerine, w przypadku drugiego za inspirację posłużył Fragment 44, którego autorstwo przypisuje się Safonie. Materiał źródłowy wyposażono w aparat krytyczny oraz objaśnienia.
Słowa kluczowe
Pełny tekst:
PDFBibliografia
Starodruki
Dachnowski J. K., 1631, Filantropia lubo Wiekom długopamiętny dwóch nowych małżonków związek Jego M[ości] P[ana] Łukasza z Charmęz Charmęskiego i Jej Mości Panny Maryny Zolewskiej z Zolewa przy weselu w Krakowie, Kraków (egz. Bibliteki Uniwersytetu Warszawskiego, sygn. Sd 713. 2057; egz. Biblioteki Jagiellońskiej, sygn. St. Dr. 1799 I).
Dachnowski J. K., 1625, Talamodia nowym oblubieńcom Jego M[o]ści Panu, p[anu] Abrahamowi z Zapolic Zapolskiemu, burgrabiemu zamku krakowskiego, żupnikowi olkuskiemu i Jej Mości Pannie p[annie] Annie Zolewskiej na zacne wesele wydana, Kraków (egz. Biblioteki Uniwersytetu Warszawskiego, sygn. Sd 713 975).
Wydania współczesne
Dachnowski J. K., 1995, Herbarz szlachty Prus Królewskich z XVII wieku, wyd. Z. Pentek, Kórnik.
Herbarz polski, 1900, wyd. A. Boniecki, cz. 1: Wiadomości historyczno-genealogiczne
o rodach szlacheckich, t. 2, Warszawa.
Klaudian, Epitalamium na cześć Palladiusza i Celeryny, 1999, w: Epitalamia antyczne, czyli antyczne pieśni weselne, przeł. i oprac. M. Brożek, uzupełnił i przygotował do druku J. Danielewicz, Warszawa–Poznań.
Niesiecki K., 1841, Herbarz polski, t. 6, wyd. J. N. Bobrowicz, Lipsk.
Safona, Fr[agment] 44, 1999, przeł. J. Brzostowska, [w:] Epitalamia antyczne, czyli antyczne pieśni weselne, przeł. i oprac. M. Brożek, uzupełnił i przygotował do druku J. Danielewicz, Warszawa–Poznań 1999.
Stacjusz, I 2: 2006, Epitalamium Stelli i Wiolentylli, w: Stacjusz, Sylwy, przeł. i oprac.
M. Brożek, Wrocław.
Twardowski S., 2007, Wielmożnym [...] Piotrowi ze Bnina Opalińskiemu [...] i [...] Annie z Lachowiec Sieniuciance, oblubieńcom nowym epitalamijum, w: S. Twardowski, Epitalamia, oprac. R. Krzywy, Warszawa.
Literatura przedmiotu
Brożek M., 1995, Epitalamia zygmuntowskie, w: Łacińska poezja w dawnej Polsce, red.
T. Michałowska, Warszawa.
Grześkowiak R., 2010, Cytaty, centony, cudze całości. Dachnowski intertekstualny, „Ruch Literacki”, nr 1.
Grześkowiak R., 2000, Wprowadzenie do lektury, w: H. Morsztyn, Filomachija, wyd. R. Grześkowiak, Warszawa 2000.
Kowalkowski J., 1993, Rękopisy herbarza Jana Karola Dachnowskiego z XVII i XVIII wieku, „Genealogia” nr 3.
Michałowska T., 1974, Staropolska teoria genologiczna, Wrocław.
Mroczek K., 1989, Epitalamium staropolskie. Między tradycją literacką a obrzędem weselnym, Wrocław.
Niedźwiedź J., 1999, Wstęp, w: Szesnastowieczne epitalamia łacińskie w Polsce, tłum.
i komentarze M. Brożek, oprac. i wstęp J. Niedźwiedź, Kraków.
Pentek Z., 2001, Jan Karol Dachnowski – pisarz miejski poznański, genealog i heraldyk szlachty pruskiej XVII wieku, „Pamiętnik Biblioteki Kórnickiej”, nr 25.
Pentek Z., 1995, Wstęp, w: J. K. Dachnowski, Herbarz szlachty Prus Królewskich z XVII wieku, wyd. Z. Pentek, Kórnik.
Rypson P., 2002, Piramidy, słońca, labirynty. Poezja wizualna w Polsce od XVI do XVIII wieku, Warszawa.
Ślękowa L., 1991, Muza domowa. Okolicznościowa poezja rodzinna czasów renesansu i baroku, Wrocław.
ISSN 2084-7963 (print)
ISSN 2391-7903 (online)