Gospodarka łowiecka jako przesłanka uzasadniająca polowanie na ptaki

Abstrakt

W Polsce, na liście zwierząt łownych znajduje się 13 gatunków dziko żyjących ptaków. Każdego roku myśliwi pozyskują od 2 do 12 % populacji łownej awifauny – średnio około 120 tys. sztuk. Uśmiercanie tych zwierząt uzasadnia się realizacją gospodarki łowieckiej, która stosownie do art. 4 ust. 1 ustawy – Prawo łowieckie oznacza „działalność w zakresie ochrony, hodowli i pozyskiwania zwierzyny.”

Przeciwnicy polowań argumentują jednak, że w stosunku do ptaków myśliwi nie realizują typowej gospodarki łowieckiej ponieważ z przyrodniczego i gospodarczego punktu widzenia nie ma powodu do redukcji ich liczebności zaś nieselektywne metody uśmiercania niosą ze sobą nie tylko duży odsetek postrzeleń ale również ryzyko przypadkowego zabicia gatunków chronionych.

Celem niniejszego artykułu jest zwrócenie uwagi na kontrowersje prawne związane z polowaniami na ptaki, a w szczególności przyjrzenie się, gospodarce łowieckiej, jako podstawie uzasadniającej ich uśmiercanie zarówno w świetle pryncypiów systemu ochrony zwierząt jak i w świetle prawa łowieckiego. W artykule zasygnalizowany zostanie również problem braku humanitarnych standardów uśmiercania zwierzyny, a także przedstawione zostaną niektóre kwestie przyrodnicze związane z wykonywaniem polowań na ptaki.