Wkład etnograficznego muzealnictwa na wolnym powietrzu w Polsce w europejski dorobek tego typu placówek ochrony dziedzictwa kulturowego

Abstract

 Muzealnictwo na wolnym powietrzu zrewolucjonizowało sposób prezentacji kultur nieelitarnych. Tych kontekstowych ekspozycji jest w Europie ponad dwa tysiące. Doświadczenia prekursorów tych placówek w państwach skandynawskich wzbogacane były przez muzeologów kolejnych krajów, w których muzea na wolnym powietrzu powstawały. W prowadzanych rozważaniach zwrócono uwagę na olbrzymi wysiłek polskich tego typu muzeów w rozbudowie sektorów infrastruktury usługowej. Dokonane w tym zakresie realizacje w ostatnich dwóch dekadach, pozwalają na wykorzystanie w pełni do celów dydaktycznych bardzo dobre zasadnicze ekspozycje muzealne. W tych ostatnich na szczególną uwagę zasługują praktyki związane z prezentacją obcych grup etnicznych i narodowych oraz sposoby aranżacji wnętrz chłopskich. I tak podkreślono, że we wszystkich większych polskich placówkach prezentowane są ekspozycje poświęcone obcym grupom etnicznym i narodowym. Przedstawiono też systematykę tych ekspozycji, podkreślając jednocześnie, że w tym zakresie polscy muzeolodzy osiągnęli rezultaty, które mogą być wzorem dla tego typ placówek w Europie. Podobną rekomendację wystawiono aranżacji wnętrz chłopskich. Wyjątkowa dbałość o szczegół etnograficzny, zabiegi imitujące „życie”, zmienność aranżacji wnętrz zgodnych z rokiem obrzędowym to praktyki najwyższej jakości, rzadko spotykane w większości europejskich muzeów na wolnym powietrzu.