Niejasność przepisu jako przesłanka obowiązku podjęcia działalności prawodawczej

Abstract

Celem artykułu jest zaprezentowanie ujawnianej w praktyce niejasności przepisu jako prawne zobowiązanie do podjęcia działalności prawodawczej. Wpierw wykładnia operatywna, doktrynalna i legalna delegowana zostały opisane jako narzędzie rozstrzygania niejasności oraz wskazano mankamenty orzecznictwa i doktryny względem adresata prawa i postulatu jasności prawa, na bazie czego wysunięto wniosek, że działalność prawodawcza stanowi najefektywniejsze narzędzie w zakresie rozstrzygania niejasności. Następnie został wskazany podmiot zobligowany do inicjacji działalności prawodawczej w postaci Prezydenta oraz poczyniono sugestie optymalizacyjne dla tego procesu w zakresie przedmiotu prawodawstwa.

The article's main aim is to define the vagueness of legal provision that appears in practice, as a legal obligation to initiate legislative activity. At first operative, doctrinal and legal delegated interpretation were described as ways to settle the vagueness and the problems of jurisdiction and doctrine towards the addressee of the law and the clarity of law were pointed out. Based on that, the conclusion was that the legislative activity would be most effective. Then the President was pointed as the obliged one to initiate legislative activity and some optimization suggestions in the area of the subject of legislative activity were made.