Nowy ład europejskiej komunikacji – ideologia czy technokratyczna konieczność?

Europejska Unia Pocztowo-Telekomunikacyjna (1942–1945)

Abstrakt

Każdy nowy reżim bazuje na tworzeniu sieci wiążących społeczeństwo w jedną całość – wśród nich można wymienić sieć komunikacyjną. W latach trzydziestych XX wieku dwiema najważniejszymi sieciami komunikacyjnymi były poczta i telekomunikacja (PiT). Od 1935 roku możemy jednak zaobserwować osłabienie współpracy – zarówno bilateralnej, jak i wielostronnej – w dziedzinie poczty i telekomunikacji. W następstwie zniszczeń, które przyniosły ze sobą pierwsze miesiące wojny, działania administratorów PiT skupiły się na próbach odbudowy wcześniejszych struktur. W przypadku Niemiec i Włoch, które dążyły do stworzenia „nowego ładu europejskiego”, technokraci z obu krajów mieli opracować nowy system, który połączyłby całą Europę. W rezultacie w 1942 roku założono Europejską Unię Pocztowo- -Telekomunikacyjną (EUPT). Ponieważ jednak ówczesna „Europa” obejmowała Niemcy, Włochy i kraje przez nie okupowane, oznaczało to zerwanie ciągłości europejskiej współpracy w dziedzinie PiT – choć taka unia regionalna była dyskutowana w latach dwudziestych, planu nigdy nie wdrożono w życie. Powstaje więc pytanie: dlaczego ustanowiono ją w roku 1942? Czy służyła niemieckim i włoskim władzom do wprowadzenia nowego porządku bazującego na ideologii, czy też była jedynie wyrazem administracyjnej potrzeby ułatwienia komunikacji na kontynencie europejskim?