Hiszpania na początku II wojny światowej i jej reakcja na niemiecką inwazję na Polskę

Stosunki międzynarodowe i prasa państwa neutralnego

Abstrakt

W okresie hiszpańskiej wojny domowej zwycięski rząd gen. Francisca Franco nawiązał bliską współpracę polityczną i wojskową z nazistowskimi Niemcami w celu zwalczania wpływów środowisk komunistycznych. Rozszerzeniem tego sojuszu miało być podjęcie i aktywne rozwijanie współpracy na polu nauki i kultury, dlatego opracowano wówczas projekt hiszpańsko-niemieckiego porozumienia. Treść dokumentu poważnie zaniepokoiła jednak hiszpańskich konserwatystów i katolicką hierarchię. Porozumienie miało być ratyfikowane we wrześniu 1939 roku, ale w następstwie agresji Hitlera na Polskę rząd hiszpański odmówił jego podpisania. Jak się okazało, był to pierwszy krok ku stopniowemu osłabieniu więzi między Madrytem a Berlinem. Co więcej, sojusz Hitlera ze Stalinem (pakt Ribbentrop–Mołotow) oraz wspomniana już inwazja III Rzeszy na w przeważającej mierze katolicką Polskę skłoniły gabinet gen. Franco do nawiązania bliższych stosunków z mocarstwami anglosaskimi. Dla gen. Franco taki rozwój wydarzeń stał się decydującym argumentem przeciw angażowaniu Hiszpanii w II wojnę światową, co miało wpływ na ostateczny wynik konfliktu.