Liturgiczno-pastoralny aspekt rozwoju polskiej myśli teologicznej o Wniebowzięciu NMP

Abstrakt

W artykule została podjęta kwestia wpływu liturgii na rozwój teologicznej prawdy o Wniebowzięciu Najświętszej Maryi Panny. Śledząc jej treść zauważa się interesującą zależność między liturgią a Stolicą Apostolską. Z Jednej strony liturgia, stanowiąc wyznanie prawd niebiańskich, przy poddaniu Najwyższemu Urzędowi Nauczycielskiemu Kościoła, jest źródłem, które może dostarczać argumentów oraz świadectw dla rozeznania pewnego szczegółowego punktu nauki chrześcijańskiej. Natomiast z drugiej strony Stolica Apostolska nie tylko wyraża zgodę na wprowadzenie święta „Wniebowzięcia” Najświętszej Maryi Panny, lecz również ustalała autorytatywnie co jest jego treścią. To z kolei przyczynia się do wyjaśnienia przedmiotu obchodzonej uroczystości. Materiał źródłowy badanego zagadnienia stanowi wybrana polska literatura teologiczna w okresie od uroczystego ogłoszenia Wniebowzięcia 1.11.1950 r. do 1965 r. Studiując ją dostrzega się, iż mariolodzy budują swe wypowiedzi na kanwie Pisma Świętego i Tradycji Kościoła. Zgłębiając osiągnięcia polskiej mariologii dostrzega się kreatywną, samodzielną interpretację badanych źródeł. Dzięki temu wspomniani mariolodzy nie zatrzymują się tylko na studiowaniu treści źródeł, lecz sami prezentują nowe rozwiązania, które z kolei stanowią wkład w rozwój myśli mariologicznej.