Glosa do wyroku ETS z dnia 14 marca 2017 r. w sprawie C-157/15

Abstrakt

Dnia 14 marca 2017 r. Europejski Trybunał Sprawiedliwości wydał wyrok w sprawie złożonego przez belgijski sąd kasacyjny wniosku o wydanie orzeczenia przy zastosowaniu trybu prejudycjalnego. Postępowanie dotyczyło kobiety, S. Achbita, będącej muzułmanką, która podjęła pracę u prywatnego przedsiębiorcy G4S Secure Solutions NV (dalej: „G4S”), w Belgii, na postawie umowy o pracę na czas nieokreślony. Początkowo kobieta nie zdradzała żadnych oznak wskazujących na jej przynależność religijną. Mimo panującego w zakładzie pracy niepisanego zwyczaju, że pracownicy nie mogą nosić żadnych widocznych symboli wskazujących na wyznawane przez nich poglądy religijne czy polityczne, S. Achbita po pewnym czasie oświadczyła swemu pracodawcy, że zamierza nosić chustę islamska w czasie godzin pracy. Po sprzeciwie kierownictwa, zmianie regulaminu wprost zakazującego noszenia wspomnianych symboli, powódka nie zmieniła swojego zachowania, co dało pracodawcy przyczynek do zwolnienia jej z pracy, zachowując przy tym okres wypowiedzenia oraz wypłacając jej odprawę. Pytanie prejudycjalne sądu kasacyjnego dotyczyło kwestii czy na postawie art. 2 ust. 2 lit. a) dyrektywy 2000/78 można orzec, że w przedmiotowej sprawie nie zaistniały przejawy dyskryminacji bezpośredniej, jeżeli reguła zakazująca dawania wyrazu w miejscu pracy, za pomocą znaków, swoim przekonaniom politycznym, światopoglądowym i religijnym obowiązująca u pracodawcy obowiązuje wszystkich pracowników? Po rozpoznaniu sprawy Trybunał uznał, że nie wystąpiły tu przesłanki określone w rzeczonym artykule, a więc nie doszło do dyskryminacji bezpośredniej. Niemniej kwestię powołania się na zaistnienie dyskryminacji pośredniej pozostawił otwartą, pozostawiając jej ocenę sądowi belgijskiemu.