Otyłość a gibkość dzieci szkolnych

Abstrakt

Wstęp. Otyłość jest zjawiskiem powszechnym i w coraz większym stopniu dotyczy młodych pokoleń. Jej odległe skutki są niepokojące, szczególnie w obszarze zdrowia i poziomie sprawności fizycznej. Jedną z jej składowych jest gibkość, a utrzymywanie należnego jej poziomu wydaje się konieczne, ponieważ pozwala na opóźnienie wystąpienia wielu problemów zdrowotnych. Celem pracy uczyniono wiec próbę porównania poziomu gibkości dzieci szkolnych o prawidłowej masie ciała oraz z nadwagą bądź otyłością. Założono, że poziom gibkości chłopców i dziewcząt będzie podobny oraz, że zespoły dzieci młodszych i o prawidłowej masie ciała będzie cechował wyższy poziom ukształtowania badanej cechy.

Materiał i metody. Badaniami objęto 120 uczniów klas II i V państwowych szkół podstawowych z średniej wielkości miast centralnej części kraju. Zmierzono wysokość i masę ciała oaz obliczono wskaźnik BMI. Gibkość oceniono głębokością skłonu tułowia w przód w siadzie i do boku. Materiał zróżnicowano wiekiem i wielkością wskaźnika BMI.

Wyniki badań. Stwierdzono duży odsetek występowania nadwagi i otyłości w zespole zbadanych dzieci zarówno z początku jak i końca okresu rozwojowego młodszego szkolnego, co w większym stopniu dotyczy jednak chłopców niż dziewcząt. Zaobserwowano podobny poziom gibkości dzieci młodszych i starszych, z wyjątkiem dziewcząt o prawidłowej masie ciała a także, że zespoły z nadwagą i otyłe, obu grup wieku, cechują gorsze wyniki gibkości i większe różnice dymorficzne tej właściwości motorycznej.

Wnioski. Narastające zjawisko otyłości wśród dzieci szkolnych i jej negatywny wpływ na poziom gibkości świadczy o małej skuteczności dotychczasowego procesu profilaktyki oraz edukacyjnego w zakresie promocji zdrowia, zarówno w środowiskach szkolnych jak i dorosłej części społeczeństwa. Uzasadnia to konieczność wprowadzenia w tych obszarach, zmian systemowych opartych o holistyczne wychowanie fizyczne całego społeczeństwa.